Koning voor altijd

Vandaag ging Lucas voor het eerst weer naar school.  De hele ochtenddrukte van ontbijten, douchen, aankleden, … ging nog nooit zo vlot als vandaag! We waren dan ook ruimschoots op tijd (lees veel te vroeg) op school.  Lucas glunderde aan één stuk door. Tegen iedereen die we tegenkwamen zei hij in één adem “ik kom terug naar school en de dokters kunnen mij niet meer beter maken!” Alsof het een persoonlijk wapenfeit is …

We hielden een kringgesprek in Lucas’ klas, zodat we rustig konden uitleggen dat Lucas terug was, maar niet meer beter kan worden. De kinderen mochten daarna vragen stellen en die kans lieten ze niet onbenut. Alles kwam aan bod, behalve de dood. Er werd gesproken over prikjes en scans, papa’s die -al dan niet stiekem – sigaretjes roken, vieze medicijnen en ziekenhuisverblijven. Aan het eind van de vragenronde haalde Lucas onze grote doos cup cakes boven, want bovenal moest toch gevierd worden dat hij terug op school is.

Mama voelde zich nogal onwennig, als een kip dat haar kuiken kwijt is, en was toch wel heel erg nieuwsgierig hoe die eerste dag verlopen was.  Toen de school uit was en Lucas met zijn klasgenootjes naar buiten kwam, was hij heel bleek en moe. Maar enkele koekjes en wat water later, kwam hij weer tot leven. We fietsten naar hij huis en daar vloog hij vol enthousiasme op een nieuwe Lego Technic constructie, maakte vlotjes huiswerk, at en keek nog wat “Sneeuwwitje” met Ruth.

Tijdens het eten liet Lucas vallen dat er toch enkele kinderen hadden gevraagd of hij ging doodgaan. Dat vormde voor ons een aanleiding om duidelijk te maken dat dat helaas wel kan gebeuren, als de dokters er niet in slagen om de tumor klein te houden met chemo. “Ja maar dan ga ik toch niet zo snel doodgaan als Oscar he” zei hij, verwijzend naar het verhaal van “Oscar en Oma Rozerood”. Doodgaan is voor hem nog geen deel van het scenario en dat hoeft ook niet. We willen hem zeker niet nodeloos bezwaren, maar we willen/moeten vooral eerlijk zijn.

Om half zeven, we waren net boven, ging de bel. Tante/Juf Marijke – die intussen de varkentjes en aapjes op school heeft ingeruild voor de échte dieren in het Natuurhulpcentrum in Opglabbeek – was net op tijd voor nog een dikke zoen en dikke knuffel. Lucas’ eerste schooldag kon niet beter eindigen!