…ფილმი მაქვს ნანახი

– ეს წიგნი წაკითხული გაქვს?

– ფილმი მაქვს ნანახი.

რამდენჯერ უთქვამთ. მაგრამ, მაინც წაკითხვა სჯობს. წიგნი, როგორც წესი, უკეთესია ხოლმე ეკრანიზაციაზე (“კანი, რომელშიც ვცხოვრობ”). თანაბარია – ზოგჯერ (“ბეჭდების მბრძანებელი”). უკეთესია – იშვიათად (“ნათლია”). ძალიან იშვიათად.

თუმცა, მარტო წიგნის ნახვა კიარა, ფილმის წაკითხვაც შეიძლება. კინოსცენარიც ლიტერატურის ჟანრია. მე არ ვკითხულობ. პიესებსაც ვერ ვკითხულობ, არათუ კინოსცენარს. ძალიან ბორინგია. მაგრამ ფილმისთვის დიდი ფასი აქვს. თუ კარგი სცენარი არ გაქვს, კარგ ფილმს ვერ გადაიღებ.

რატომ ვიბოდიალე ახლა ამდენი. იმიტომ რომ, არის სცენარისტი, ვისი კინოსცენარიც ხარისხის ნიშანია. ეტალონი. თუ მის გვარს დაინახავ პოსტერზე – იცი, ფილმი უნდა ნახო და არ გაგაწბილებს. ჰანს რუსენფელტი (Hans Rosenfeldt) – ჩაინიშნეთ! “ხიდის” ავტორი (ამ ფილმზე დავწერე ადრე).

ამ სერიალს ნაკლი არ აქვს (ჩემთვის) – ყველაფერია, რაც დეტექტივში მიყვარს: ნელი თხრობა. ჩახლართული ისტორია. პოლიციური გამოძიების დეტალები. და კლასიკურ (და გვარიანად შემოცვეთილ) ხერხს, როდესაც ორ ადამიანს გვერდიგვერდ მუშაობა უწევს, ერთმანეთი კი გულზე არ ეხატებათ, ამჯერად სხვა ელფერი დაჰკრავს – მარტინს, გულზე არ ეხატება კიარ, ატანა არ აქვს საგასი, საგას კი – არც ანაღვლებს. არც ეს ამბავი და არც თავად მარტინი. ის დაგეშილია კვალზე და სხვას და დანარჩენს არად აგდებს. ნიძლავს ვარ, ისიც არ იცის, დედამიწა რომ ბრუნავს მზის გარშემო. დავიწყებული აქვს. გამოძიებაში არაფრად ადგია და – იმიტომ.
ქალი, რომელიც სუსხიდან მოვიდა

შვედეთის რადიოს პირველ არხზე გადაცემის წამყვანია, რამდენიმე გადაცემის სცენარისტი, ცოტა ხანი ტელევიზიაშიც მოასწრო მუშაობა, გოთენბურგის თეატრის დასის მსახიობიც იყო… მე ”ხიდით” გავიცანი. მას შემდეგ კიდევ რამდენიმე კინოსცენარი დაწერა (“სებასტიან ბერგმანი” და “მარსელა”). ორთავ კარგია, თუმცა “ხიდამდე” ბევრი უკლია. ერთსაც და მეორესაც. “ბერგმანი” წიგნადაც არის. უფრო ზუსტად – ჯერ წიგნებად დაწერა მიკაელ იორტთან ერთად, შემდეგ პირველი ორი რომანი კინოსცენარად გადააკეთეს და მომდევნო ორი სერიის კინოსცენარიც დაწერეს. იორტი “ბერგმანის” რეჟისორადაც მოგვევლინა.

დეტექტივია ყველა. ძალიან კარგი, ხარისხიანი სკანდინავიური დეტექტივი. ასეთი მოდური და პოპულარული დღეს. დამსახურებულადაც. რა თქმა უნდა მინი-სერიალებია (“რა თქმა უნდა” იმიტომ, რომ დაუმთავრებელი სერიალების გაძლება და დასრულების მოთმინება არ მაქვს. არც ვუყურებ). კარგი მსახიობებით, კარგი რეჟისურით და საუკეთესო სცენარისტით.

რომანებს რაც ეხება, პოლიციის ფსიქოლოგ სებასტიან ბერგნმანზე ორი წიგნია “ბნელი საიდუმლოებები” და “მოწაფე”.

• ნუ ბუზღუნებ – ყველა ლინკს პოსტის ბოლოს დავდებ!

კარგად იკითხება, მაგრამ სკანდინავიურ ოქროს სტანდარტს (ლარსონი ან მანკელი) ვერ წვდება. ალბათ, ამიტომ არ აგრძელებენ რომანად და სცენარ-სცენარ შლიან. რად გინდა, მეორეხარისხოვანი ლარსონობა თუ პირველხარისხოვანი რუსენფელტი ხარ? და იორტიც.

© Lord Vader. Stylish Blog. საავტორო უფლებები დაცულია. ნამუშევრის კოპირება, ციტირება და გამოქვეყნება დაშვებულია მხოლოდ ავტორისა და წყაროს (პოსტზე ლინკის) მითითებითა და ნებართვით. This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 Unported License.

___

P.S.

ახლახან ეკრანებზე გამოვიდა ფილმი “გოგონა ნისლში”. ინტერნეტ-საიტებზეც დევს უკვე. ჩემი რჩევაა – არ ნახოთ ჯერ.

ჯერ წიგნი წაიკითხეთ! დონატო კარიზის კარგი დეტექტივია. ეკრანიზაციაც მისია და, ალბათ, არ უნდა იყოს ცუდი (არ მინახავს ჯერ) მაგრამ წიგნი ნამდვილად კარგია.

___

ხიდი
სებასტიან ბერგმანი (ფილმი)
მარსელა

***

რუსენფელტი და იორტი (წიგნები)