fr Arnfinn Haram – Weblog

Apostelen Paulus’ omvending

”Kven er du Herre? Eg er Jesus, han som du forfylgjer. Det er hardt for deg å stampa mot brodden” (1.Antifon, matutin)

Den katolske kyrkja feirar i dag festen for ein av dei som har sett størst spor i verdssoga; Saulus frå Tarsus, fariseareleven som vart Paulus, Jesu Kristi apostel, ”lærar for folkeslaga”. Saman med den andre apostelfyrsten, Peter, vert han feira også den 29. Juni. Men i dag, altså: Hans omvending. Hans møte med Den oppstadne, på vegen til Damskus. Paulus vart verkeleg om-vend, han fekk ei ny retning, eit nytt mål, eit nytt liv. Han var på veg for å arrestere Jesu læresveinar; med eitt slag – som slo han til jorda – vart han Jesu utsending til folkeslaga, for å vinne nye læresveinar, for å grunnleggje Kristi kyrkje verda rundt! Han vart blinda av han som er Ljoset, den sanne Sol Invictus (den uovervinnelege sol) – og fekk eitt nytt syn både på seg sjølv og på heile historia.

La du merke til at Herren seier: ”Kvifor forfylgjer du meg?” Jesus gjer seg til eitt med sine læresveinar, med kyrkja. Ikkje utan grunn at det er Paulus som lærer oss at kyrkja er ”Kristi lekam”, Kristi kropp (1 Kor, Efes, Koloss). Med heile sitt liv tente Paulus Kristus – i kyrkja: ”det som enno manglar i Kristi lidingar, det utfyller eg med min eigen kropp; eg lid for hans kropp, som er kyrkja. Hennar tenar har eg vorte…” (Koloss 1,24).

Kor fjernt er ikkje dette frå vår oppfatning av kyrkja som ein reint menneskeleg institusjon. Kor annleis ville ikkje både livet vårt og livet i kyrkja blitt, om vi såg på den måten Paulus såg det!

Vi er redde for den totale ovegjevinga, den totale gåva av kropp og sjel, slik Paulus synte oss det. Han visste at ”nåden var nok”, at ”krafta vert fullenda i vanmakt”. Difor kunne han seie: ”For meg er livet Kristus og døden ei vinning” (2 Kor 12, 9; Fil 1, 21).