Een gedachte over “Henriette Huysmans”

  1. De papa van Henriette was de neef van mijn moeder. Toen ik dezelfde leeftijd had als Henriette (ben van 1946), ging ik op vakantie naar Edegem bij het gezin Huysmans. Omdat ik niet alleen dezelfde leeftijd had als Henriette toen ze stierf, maar ook gelijkaardige uiterlijke kenmerken had (blond haar, blauwe ogen), werd het voor de mama van Henriette plots te moeilijk. Ze kreeg een zenuwinzinking en werd naar Sint-Anthonius gebracht en ik moest naar huis. Dit is me heel hard bijgebleven. Ik voelde wel dat het iets met mij te maken had, maar er werd niet of nauwelijks over gesproken. Enkel op de moment zelf hoorde ik flarden van het verhaal van het bombardement op Mortsel, maar nadien is mij niets meer gezegd. Ook later werd er met niemand en zeker niet met het gezin zelf nog over gesproken. Wat ik ook nog herinner is dat de tweede dochter, de zus van Henriette, tijdens een ander bombardement aan de dood ontsnapt is. Ze lag als baby in een ijzeren bedje dat door de klap was dichtgeslagen. Ze was bij wonder ongedeerd.

    Like

    Beantwoorden

Plaats een reactie