[TRAN] 花様年華 the notes・จองกุก 22/5/22

花様年華 the notes・จองกุก 22/5/22

ร่างกายที่คิดว่ากำลังอยู่กลางอากาศ, แล้วก็ตกลงยังพื้นดินแข็ง ๆ เมื่อไรก็ไม่รู้
ผมไม่รับรู้ถึงความรู้สึกอะไรอยู่สักพัก
ความเจ็บปวดที่ไม่อาจจะทานทนและเปลือกตาที่ไม่สามารถลืมขึ้นได้

แม้แต่การกลืนน้ำลายหรือหายใจ ก็ยังไม่อาจทำได้
สติของผมค่อย ๆ เลือนหาย สิ่งแวดล้อมรอบข้างเริ่มลางเลือน

ทันใดนั้น ราวกับมีเรื่องบางอย่างที่น่าตกใจยิ่ง ร่างกายของผมเริ่มกระตุกเกร็ง
ความเจ็บปวดที่ไม่สามารถเจาะจงได้และคอที่แห้งผาก ทันใดนั้นผมก็ลืมตาขึ้น

ผมกรอกตาอย่างยากลำบากราวกับมีเม็ดทรายจำนวนมากถูกกรอกลงไปยังกระบอกตา อีกทั้งการมองเห็นก็ลางเลือนเห็นบ้างไม่เห็นบ้าง

ผมคิดว่าสิ่งที่เห็นนั้นเป็นแสงสว่าง แต่จริง ๆ แล้วมันไม่ใช่, ส่องสว่าง, ใหญ่, เบลอ, ผมไม่เคลื่อนไหวร่างกายราวกับกำลังล่องลอยอยู่ในห้วงอากาศ, และเมื่อจ้องมองสักพัก, ถึงได้เห็นรูปร่างที่แท้จริงว่ามันคืออะไร… พระจันทร์นั่นเอง

โลกพลิกกลับด้านราวกับคอของผมหักพับไปด้านหลัง, ในโลกที่ผมมองเห็นนั้น แม้แต่ดวงจันทร์เองก็ยังกลับด้าน, ผมคิดว่าจะหายใจสักหน่อย ก็เลยพยายามจะไอออกมา แต่ผมไม่สามารถขยับตัวได้เลย
และ…ผมรู้สึกเหน็บหนาว
กลัว… ผมขยับริมฝีปาก แต่ไม่มีเสียงใดออกมาเลย, ทั้ง ๆ ที่ผมไม่ได้หลับตา แต่ภาพเบื้องหน้ากลับค่อย ๆ ดำมืดลง

ในห้วงเวลาที่สติของผมกำลังจะลางเลือน ผมได้ยินเสียงใครสักคน
“การมีชีวิตอยู่ มันทรมานยิ่งกว่าความตาย
—- กระนั้นแล้ว… ยังอยากจะมีชีวิตอยู่อีกเหรอ?

กลับไปหน้าสารบัญ the notes