Syndrome And A Century

syndrome and a century แสงศตวรรษ

ไม่รุ้ว่าทำไมบรรยากาศหนังเรืองนี้วนเวียนในหัวผมบ่อยครั้ง

อย่าถามว่าผมเข้าใจไหม ผมไม่เข้าใจทะลุปรุโปร่ง

มันเหมือนกับได้นั่งดูคนจริงๆ คนคนนึงที่เราไม่รู้ว่าเค้าคิดอะไรจริงๆ ณ ขณะนั้นๆ

เหมือนเราเอาตัวไปนั่งอยู่ในห้องในบ้านในทุ่งที่เราเห็น

ใกล้มากจนแทบแยกไม่ออกว่านี่หนังหรือคนจริงๆ

ภาพแสงสีสมจริงจนน่ากลัว การไม่ชักนำเราว่าตัวละครคิดอย่างไรยิ่งน่ากัว

เรื่องของหมอหญิง คนรอบตัว หมอชาย คนรอบตัว และบรรยากาศคู่ขนาน

ผมว่าบางครั้ง เราไม่ต้องเข้าใจอะไรก็ได้ แค่รู้สึกได้ก็พอ

ถ้ามีโอกาสได้ดูก็แวะมาบอกกันบ้างนะว่ารู้สึกอะไร ผมรู้สึกดี

หนังไทยดีๆ น่าเสียดายที่ไม่ฉายในไทย