Je kan niet alle goede bands kennen. Het Zweedse Mara is er zo één. Deze band, die ooit als soloproject begon van een zekere Vindsval, waart ruim een decennium lang op deze aardkloot rond en sinds de conceptie van Mara heeft onze Zweed het niet zo begrepen op de mensheid. Zijn haat jegens onze beschaving en de wereld tout court, wordt gekanaliseerd middels extreme black en dit al drie langspelers lang. Na jarenlang een studioproject te zijn geweest, maakt Vindsval met de hulp van Vrede en Ynleborgaz (gekend van o.a. Angantyr, Make A Change… Kill Yourself en Plage) ook menig podium onveilig. Voor album nummer drie werd een deal met het Belgische Immortal Frost Productions aangegaan. Hoewel de teksten op “RÖK” over het oude Scandinavische geloof handelen, sijpelt de heidense themathiek muzikaal gezien niet echt door in de snedige black. Op enkele cleane gitaarintro’s na, geen natuurgeluiden, kampvuurmuziek of koorzang hier, maar recht voor de raap old school black waarbij er vijf nummers in een dik half uur doorgejaagd worden. Middels “Eitr” wordt wel wat gas teruggenomen en krijgen we ook een meer melodieuze kant van Mara te horen. Het bijna negen minuten durende epos, kent een lange instrumentale aanloop die uiteindelijk uitmondt in de furie die Mara beter afgaat. Als kanttekening wel even vermelden dat de krijsen van Vindsval niet de meest gevarieerde zijn en al snel tegensteken, hoewel ze als een vlijmscherp mes doorheen de agressieve black snijden. Enthroned anno 2002-2004 geldt als referentiepunt, des temeer door de melodieuze leads die als verzachtende factor aangewend worden. Voorganger “Thursian flame” uit 2018 ook maar eens opgesnord en die deed me muzikaal nog net iets meer, maar vocaal dan weer minder. Fijne ontdekking!

JOKKE: 78/100

Mara – RÖK (Immortal Frost Productions 2019)
1. Bloodbound
2. RÖK
3. The path
4. Eitr
5. Burial mound