Μικροί άγνωστοι πλανήτες (κάπου εκεί στη Β’ Εθνική)

Συνεχίζουμε το οδοιπορικό μας σε πρωταθλήματα που δεν είναι τόσο δημοφιλή και αυτή τη φορά περνάμε στην Ευρώπη πλέον. Σήμερα θα γνωρίσουμε κάπως καλύτερα ένα πρωτάθλημα που σε πολλά πράγματα (γήπεδα, προσέλευση κόσμου, οργάνωση κτλ.) είναι καλύτερο από το δικό μας, αυτό της Β’ Εθνικής της Γερμανίας. Κι επειδή προσωπικά είμαι παντελώς άσχετος, ζήτησα τη βοήθεια ενός φίλου που παρακολουθεί την κατηγορία αρκετά και είχε την καλοσύνη να γράψει κάποια πράγματα τα οποία και μεταφέρω:

“Μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας, γίνεται ένα ωραίο πρωτάθλημα εκεί, όπως κάθε χρόνο βασικά, με φαβορί, αουτσάιντερ και πολλά πολλά γκολ.

Ας τα πάρουμε όμως τα πράματα από την αρχή. Η λίγκα αποτελείται από δεκαοκτώ ομάδες, τρεις ανεβαίνουν κάθε χρόνο, τρεις πέφτουν. Οι πρώτες δυο απευθείας στην Α’ κατηγορία, η τρίτη παίζει αγώνα με την τρίτη από το τέλος της Α’ εθνικής. Αντίστοιχα και στη ζώνη του υποβιβασμού. Δυο πέφτουν απευθείας, η τρίτη από το τέλος παίζει αγώνα με την τρίτη της Γ’ κατηγορίας.

Αυτή τη χρονιά το φαβορί στα χαρτιά ήταν η (αγαπημένη μου) Hertha. Μια ομάδα που δυο χρόνια πριν έπαιζε στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που για κάποιο οχι-και-τοσο-ανεξηγητο-λογο έπεσε κατηγορία μετά από μια απαίσια χρονιά που οι Βερολινεζοι θα ήθελαν να ξεχάσουν. Η καλοκαιρινή αφαίμαξη της όμως άφησε πολλά ερωτηματικά. Πολλοί πρωτοκλασάτοι παίκτες άλλαξαν τις κάρτες για το S-Bahn τους για άλλες γερμανικές πόλεις (ο Kacar πήγε στο Αμβούργο όπως και ο Drobny, ο καπταιν Friedrich στο Wolfsburg και με παρόμοιες κινήσεις έφυγαν αρκετοί ενδεκαδακατοι), με τους αντικαταστάτες τους να είναι μεγάλα ερωτηματικά. Στο πόστο του κόουτς ο άπειρος Babbel.

Από εκεί και πέρα, στη λίγκα υπάρχουν παραδοσιακά καλές ομάδες όπως η VfL Bochum (που βεβαία δεν έχει και πολύ σχέση με την ομάδα που ήταν επί εποχής TeoTor Gekas και Misimovic, άσε που έχει δώσει δανεικούς Fernandez, που φυλάει με περισσή αυταπάρνηση τον κάδο απορριμάτων του κυλικείου της Παιανιας, Fuchs και Sestak, puto dinero που θα έλεγαν και οι Ska-P), η Arminia (του, λες και υπάρχει κι άλλη ομάδα) Bielefeld (που έχει το ρεκόρ στους προβιβασμούς από την 2.Bundesliga στην πρώτη κατηγορία) πάντα υπολογίσιμη και η FC Energie Cottbus που μετά από τρεις σεζόν στα σαλόνια παλεύει να ανεβεί πάλι.

Λίγες αγωνιστικές πριν, θα ονομάζαμε την Hertha “ομάδα τραίνο”. Όλα έδειχναν πως η άνοδος θα ήταν μια τυπική διαδικασία και θα ψάχναμε τους επόμενους. Παρόλα αυτά, κατάφερε μέσα σε αυτές τις αγωνιστικές να κάνει χαρακίρι, τραυματισμοί βασικών παικτών της έδειξαν πως ο πάγκος της είναι πιο αδύναμος και από την 7η σεζόν του The Office. Από την πρώτη θέση βρέθηκε με συνοπτικές διαδικασίες στην πέμπτη (ισοβαθμώντας βέβαια με ακόμα τρεις ομάδες), σε απόσταση αναπνοής πάντως από την πρωτιά.

Την πρώτη θέση καταλαμβάνει η τεράστια έκπληξη που ονομάζεται FC Erzgebirge Aue. Μια ομάδα που μόλις φέτος ανέβηκε από την τρίτη κατηγορία, οδηγεί εφέτος κι αν κρατήσει έτσι θα είναι μια έκπληξη. Χωρίς να έχει καμιά ιδιαίτερη επιθετική αρετή, με σφιχτή άμυνα και έξυπνα αποτελέσματα φαίνεται ως τώρα ικανή. Μαζί με τη Χέρτα βρίσκονται στη δεύτερη θέση, η Augsburg και η MSV Duisburg που με καλή επίθεση και πολύ σφιχτή άμυνα δύσκολα δε θα ανεβεί φέτος. Και από εκεί και πέρα οι εκπλήξεις: 8η η ικανότατη München 1860, 9η η VfL Bochum, 16η η Karlsruher SC και τελευταία (!) η Arminia (του) Bielefeld σε μια χρονιά-καταστροφή.

Πάντως, (αν είναι δυνατόν) παίζουν ωραία μπάλα εκεί, δεν τους είπε κάνεις πως είναι Β’ Εθνική; Που ακούστηκε, 2.72 γκολ ανά αγώνα και μόλις το 58% των γηπεδούχων κερδίζει, 16% ισοπαλίες και κατά 26% κερδίζουν οι φιλοξενούμενοι, γενικά, αποφύγετε το στο στοίχημα όσοι ασχολείστε. Το άλλο που με εντυπωσιάζει (και δεν είναι αποκλειστικό γερμανικό προνόμιο, αλλά στη Γερμανία είναι πολύ πολύ προφανές), τα γήπεδα τους έχουν πάντα μερικές δεκάδες χιλιάδες κόσμο και εκεί δεν είναι Ελλάδα να έχουν 20 βαθμούς Κελσίου το Νοέμβρη (granted, τα γήπεδα τους, ακόμα και αυτά των ομάδων της δεύτερης κατηγορίας έχουν τόσο σχέση με τα αντίστοιχα ελληνικά όσο και η Lindsay Lohan με τα βιβλία).

Αυτό που έχει σημασία για την έκβαση της λίγκας είναι το πως θα παρουσιαστούν οι ομάδες μετά τη διακοπή του πρωταθλήματος. Αναμένουμε την Hertha πλήρη αν θα μπορέσει να περάσει στην κορυφή ξανά κι αν ο Babbel θα μπορέσει να διαχειριστεί το υλικό και τον πρωταθλητισμό. Βεβαία, μόνο εύκολο δεν είναι αυτό, με τους άλλους διεκδικητές να είναι στη παρούσα σε φόρμα.

Όπως και να έχει, 1η ή 2η κατηγορία, η γερμανική λίγκα είναι ένα πρωτάθλημα που μπορεί να μην έχει την ποσότητα των αστεριών της Ιταλίας, τη γκλαμουρια της Ισπανίας ή της Αγγλίας, είναι όμως άκρως ανταγωνιστικό, με μπόλικο θέαμα, πολλά γκολ και ανατροπές. Πραγματικά, αξίζει να το δεις.”