Afgelopen weekend was het weer zover. Een paar dagen doorbrengen met mijn liefste vriendinnetjes. Even heerlijk bijpraten. Een onderwerp wat bijna altijd wel voorbij komt, is onze leeftijd. En niet eens altijd bewust, maar nu er met de coronamaatregelen steeds meer grenzen aan leeftijden worden gegeven, dan maken die paar jaren verschil ineens heel veel uit. En ja, ik ben de oudste van ons drie.
Dat ik de laatste tijd meer baby-verhalen dan kroeg-verhalen hoor, zorgt er ook niet perse voor dat ik mij jonger voel. Toch die onbewuste druk dat je in de leeftijdfase zit dat veel mensen om je heen gaan settelen en kinderen krijgen. En oké, ik geef toe dat dat bij ons thuis ook wel steeds meer het gesprek van de dag is, maar soms wil je je gewoon nog even jong voelen.
Mijn vriendinnen heb ik ontmoet in mijn studententijd, en nu wij alle drie die fase hebben afgerond, kom je voor hele andere uitdagingen te staan. Waaronder dus het ouder worden. En beseffen dat je ouder wordt is soms een beetje pijnlijk. Hieronder een paar voorbeelden.
Ik las een poosje geleden een artikel in onze lokale krant. Doe mee met 'het mooiste plaatje van Hardenberg'. Een leuke foto-competitie georganiseerd voor jongeren. Aangezien het fotograferen toch een van mijn meest gerecent ontwikkelde hobby's is, was ik meteen getriggerd. Maar wat staat er dan: deelname leeftijd van 15-27 jaar. Laat ik nou net afgelopen januari 28 jaar zijn geworden.
Nog zo'n situatie: mijn vriendin vertelde dat ze nu weer wat vaker alleen thuis is omdat haar vriend weer naar de voetbal gaat drie keer in de week. Ik: "Hoezo gaat bij naar de voetbal? Mijn man heeft al een heel jaar zo'n beetje niet meer gevoetbald?!" Vriendin: "Ja lieve schat, maar hij is onder de 26 jaar... dan mag dat wel." Ja, toen wist ik even niet meer hoe ik moest reageren. En wat misschien wel nog lulliger is: mijn andere vriendin mocht tot een paar weken geleden ook sporten, maar nu niet meer, omdat ze 27 jaar is geworden.
We hebben elkaar een belofte gedaan: als de kroegen (ooit) weer opengaan, dan gaan we stappen, met onze mannen erbij. Mijn man: "Oh jee, dan moet ik voor het eerst gaan stappen op mijn 30-ste, kan dat wel?" Ik: "Als je uitgaat van het principe 'je bent zo jong als je je voelt' dan gedraag jij je regelmatig als een 16-jarige en soms voel jij je 40, dus gemiddeld ben je dan 28 jaar. Dat is een prima leeftijd om nog de kroeg in te gaan." Problem solved. Age is just a number.
Dus ja, je wordt soms behoorlijk op de feiten gedrukt. Maar het liefst blijven we, als we samen zijn, ons nog even gedragen alsof we 22 jaar zijn. Zolang het kan. Dus gewoon lekker dronken worden en dansen voor de TV. Liggen we tegenwoordig al wel na 2 speciaal biertjes te rollen onder de bank? Ja zeker. En die kater? Die negeren we gewoon. Drink ik daarom wel ietsje minder dan ‘vroeger’. Ja oké, misschien wel, want je wilt nog wel kunnen functioneren de volgende dag. Gewoon wat meer glazen water tussendoor drinken. En dan lukt het wel. Want hoe leuk is het om je weer even lekker puberaal te gedragen, te roddelen over andere mensen, liefdesverhalen uit te wisselen en helemaal in een deuk te liggen samen.
Maar stiekem worden we ook steeds gelukkiger van praktische huishoudspullen, plantjes voor in huis of matchende gordijnen. En dat is helemaal prima!
Dit is Annemiek 