Regelmatig krijgen we de vraag of wij eenzame cavia’s op willen vangen waarvan het maatje overleden is. Als je dan als eigenaar geen nieuwe cavia’s meer wilt is dat ook een hele begrijpelijke beslissing. Het is immers niet in het belang van de cavia om hem de laatste jaren van zijn leven in eenzaamheid te laten doorbrengen omdat wij er geen afstand van willen doen. Zo’n keuze wordt dus ook meestal gemaakt in het belang van het dier.
Als de cavia nog niet te oud is zoeken we een nieuw vriendje of vriendinnetje voor hem/haar. Maar soms krijgen we ook dieren binnen die al aardig op leeftijd zijn. Of dieren die kwaaltjes hebben waar we een ander niet mee willen opschepen, zoals een bumblefoot of een slecht gebit. Of satijncavia’s, of dieren met een trauma. Dit soort dieren kan je niet zomaar uitplaatsen en daarom blijven ze meestal in de opvang wonen.
Heel soms verhuizen ze uiteindelijk door naar personen waarvan we weten waar ze mee bezig zijn. Oude zeugjes worden ook regelmatig ondergebracht in de groep van een caviarusthuis. En anders vertoeven ze in een van onze twee eigen damesgroepen, zoals Diva de satijncavia en Spot met haar wiebelhoofd.
Maar die oudere beren zijn niet zo eenvoudig. We zoeken in dat soort gevallen meestal een maatje, zodat ze als duo lekker samen kunnen wonen in de opvang. Maar oudere beertjes en dieren met kwalen gaan meestal wat eerder dood en, hoe stom dat ook klinkt, ze nemen aardig wat plaats in waardoor andere cavia’s die afgestaan moeten worden nog niet kunnen komen.
Hierdoor speelde het idee om naast een zeugenbak ook een mannenbak te maken, speciaal voor sociale mannetjes die bij ons blijven wonen. Zo hebben ze niet alleen allemaal meer ruimte dan een standaard kooi, maar ook nog eens meerdere maatjes, waardoor ze ook niet steeds alleen achterblijven en weer opnieuw gekoppeld moeten worden. Toen we een aanbod kregen voor een tweedehands draadkubuskooi van 2 x 0.8 meter hoefden we dan ook niet te twijfelen: dat wordt de berenbak! En als bonus zat er ook nog een bovenverdieping op.
Zaterdag werd hij in elkaar gezet en niet veel later mochten de eerste vier bewoners erin: Tedje, Frits, Tix en Dieseltje. Het waren tot nu toe twee duo’s, maar echt gemopperd werd er niet toen ze in hun nieuwe woning gezet werden. Ze hadden meer oog voor het eten en anders gingen ze gewoon ergens anders zitten. Daarna was het ook rustig, want dan moet er uitgebuikt worden. Missie geslaagd!
We hopen op deze manier nog heel veel oudere beertjes en zorgenkindjes nog een hele fijne tijd te bieden!
