Του Γιώργου Νομικού
Την είδα πρώτη φορά στο backstage των βραβείων NovaSports όταν συνόδευα την Ανίκα Μπρίνκμαν να παραλάβει το βραβείο της καλύτερης παίκτριας 2015-16. Κοριτσάκι ακόμα, ανέμενε ντροπαλή τη βράβευση ως καλύτερης πρωτοεμφανιζόμενης και δεχόταν τα πειράγματα των υπολοίπων. Ως φυσιογνωμιστής, δεν μου ξέφυγε εκείνο το ανεπιτήδευτο χαμόγελο που δήλωνε καλοσύνη και αθωότητα. Αυτό που αναλλοίωτο σχηματίζεται ακόμα, 3 χρόνια μετά.
Γιατί να μην την ανεβάσω λοιπόν στη σκηνή; Και οι αθόρυβοι έχουν φωνή. Πιο ενδιαφέρουσα μάλιστα.
Αλεξία, ξάπλωσε σε παρακαλώ στο μαγνητικό τομογράφο, βάλε τα ακουστικά και αφέσου. Ξέχνα τις ερωτήσεις – βαλεριάνα, δεν θα σε ρωτήσω πως ξεκίνησες το βόλεϊ και πως αισθάνεσαι που θα παίξεις στον Ολυμπιακό. Παιδαγωγός είσαι, κάτι περισσότερο θα έχεις να μας πεις.
Στο μικρόκοσμο του Ελληνικού βόλεϊ είσαι γνωστή για ένα χαρακτήρα με αξιακό περιεχόμενο άλλων εποχών. Δοτικό, πράο, συνεργάσιμο. Μακριά από ίντριγκες, πριόνια και λυκοσυμμαχίες. Το αρχέτυπο του «καλού παιδιού» είναι για σένα ιδανικό ζωής ή ασφυκτιάς ορισμένες φορές μέσα σε αυτό το φόρεμα ;
“Ο τίτλος του «καλού παιδιού» δεν αποτελεί ρόλο για μένα, είναι μέρος της ιδιοσυγκρασίας μου. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με αξίες και ιδανικά και με αυτά σφυρηλατήθηκε ο χαρακτήρας μου. Η πραότητα, η καλοσύνη και η δοτικότητα από κάποιους θεωρούνται αδυναμίες του χαρακτήρα, για μένα είναι συνεχής αγώνας για μια καλύτερη ζωή. Τις μέρες ωστόσο που αυτό το φόρεμα πάει να στενέψει, ευτυχώς υπάρχει ο αθλητισμός, που αποτελεί μια καθημερινή και δημιουργική εκτόνωση”.
Έχεις παίξει ήδη σε 4 συλλόγους. Εκτός από την επαγγελματική υποχρέωση να τιμάς τα συμβόλαιά σου, ποιο ήταν το επιπλέον κίνητρο που ανακάλυπτες ή δημιουργούσες σε κάποια ομάδα ; Ο αθλητικός εγωισμός σου; Ένας προπονητής; Η ταύτιση με τον κόσμο; Μπορεί μια παίκτρια να εμπνευστεί από κάποιες μικρές αφορμές στο περιβάλλον μιας ομάδας με την οποία δεν είναι συναισθηματικά ταυτισμένη ;
“Σίγουρα όταν είσαι σε έναν καινούριο σύλλογο δημιουργείς τις ιδανικές συνθήκες στο μυαλό σου για να ενταχθείς συντομότερα στην ομάδα. Για να παραμείνεις όμως σε μια ομάδα σημαντικό κίνητρο είναι ο προπονητής, οι συμπαίκτριες και η παρέα που δημιουργείται, εάν ο σύλλογος είναι εντάξει με τις υποχρεώσεις του και ο φίλαθλος κόσμος της ομάδας. Ο κάθε αθλητής ψάχνει και βρίσκει κίνητρα με στόχο την καλύτερη απόδοσή του στον εκάστοτε σύλλογο. Αν ήθελα να σημειώσω μια τέτοια αφορμή, αυτή θα ήταν η προπονήτρια μου κυρία Μαρία Γαβαλά στον Αίαντα Ευόσμου, όταν για τέσσερα συνεχόμενα χρόνια δουλέψαμε σκληρά μαζί, έχοντας μια άριστη επικοινωνία”.
Σε προηγουμενο άρθρο μου, είχα αναφερθεί στην πρωτοτυπία ενός μεγάλου προπονητή ποδοσφαίρου να βάζει τους αθλητές να παίζουν παιχνίδια οξύνειας (σκάκι κλπ) ώστε να διατηρούν το νού τους σε εγρήγορση. Θεωρείς ότι η προπόνηση και η αντίληψη κάθε παίκτριας αρκούν για να ανταπεξέλθει σε θετικές στιγμιαίες επιλογές μέσα στο παιχνίδι ; Εσύ έχεις κάποιες προσωπικές τεχνικές πάνω σε αυτό ;
“Ένας ωραίος συνδυασμός του βόλεϊ είναι το μυαλό και η δύναμη, στην οποία δίνεται περισσότερη έμφαση. Παίκτες όμως που χρησιμοποιούν το μυαλό τους στις δύσκολες στιγμές του παιχνιδιού πάντα ξεχωρίζουν. Ένα στοιχείο που προσωπικά πιστεύω πως με κρατάει σε εγρήγορση είναι οι σκληρές και απαιτητικές προπονήσεις”.
Έχεις δει την ταινία «Mία αιωνιότητα και μία ημέρα»; Τα 1,2 δευτερόλεπτα που διαρκεί η πορεία της μπάλας μετά από το σέρβις, όταν είσαι έτοιμη για υποδοχή, είναι για σένα μία αιωνιότητα ; Έχει τύχει να περάσουν ξένες σκέψεις από το μυαλό σου αυτό το χρονικό διάστημα ; Αναμνήσεις, οικογενειακά, διακοπές, το αγόρι σου ;
“Η αλήθεια είναι πως δεν έχω δει την ταινία. Αλλά σίγουρα η μπάλα έρχεται τόσο γρήγορα από τον σέρβερ σε μένα που δε νομίζω πως προλαβαίνω να κάνω δεύτερες σκέψεις”.
Μπορεί μία ομάδα γυναικών να είναι μια ετερόκλητη κοινωνία, κάποια πράγματα όμως είναι διαχρονικά. Η άσκοπη γκρίνια, η κυκλοθυμία, η ζήλεια, η ξινίλα. Μου είχε κάνει πολύ θετική εντύπωση που πριν 4 χρόνια ο ΠΑΟ είχε στις αποστολές αθλητική ψυχολόγο. Θεωρείς ότι είναι πολυτέλεια ή μπορεί να βοηθήσει στη λείανση αυτών των αρχέγονων γυναικείων χαρακτηριστικών; Να σας «ισορροπεί» εκτός και εντός αγωνιστικού χώρου;
“Τα χαρακτηριστικά που αναφέρατε πιστεύω πως διαπερνούν και αντρικές και γυναικείες ομάδες. Η ύπαρξη ψυχολόγου θα βοηθούσε πολύ, ειδικότερα πριν τον αγώνα. Είναι δύσκολη η ζωή των αθλητών και ακόμη πιο δύσκολο να πρέπει να αποδίδουν το εκατό τοις εκατό στο γήπεδο κάθε μέρα”.
Να φύγουμε λίγο από τα αθλητικά. Πρόπερσι πήρες το πτυχίο σου στην παιδαγωγική. Ο Ματθαίος Γιωσαφάτ υποστηρίζει ότι η ανθρώπινη προσωπικότητα πλάθεται τον πρώτο χρόνο της ζωής της. Είναι το Δημοτικό, αντίστοιχα, η περίοδος στην οποία το παιδί λαμβάνει τα ισχυρότερα εμβόλια παιδείας σε σχέση με Γυμνάσιο, Λύκειο ;
“Το να αποφοιτήσεις από την παιδαγωγική σχολή είναι κάτι σχετικά εύκολο, το να γίνεις όμως ένας καλός δάσκαλος χρειάζεται μόχθο. Το δημοτικό σχολείο πλάθει και διαμορφώνει τις προσωπικότητες των παιδιών και τα εφοδιάζει με γνώσεις ώστε να μπορέσουν να εξελιχθούν στο μέλλον. Αντίθετα, στο Γυμνάσιο και Λύκειο, η όλη διαδικασία εστιάζει στην εξειδικευμένη γνώση”.
Τι τάξη θα σου πήγαινε περισσότερο ;
“Πιστεύω θα μου ταίριαζε η πρώτη Δημοτικού, γιατί θα αποτελούσε ισχυρό κίνητρο η ομαλή μετάβαση των παιδιών από το Νηπιαγωγείο στο Δημοτικό”.
Πες μου 2,3 αλλαγές που θα έκανες αύριο στο εκπαιδευτικό σύστημα
“Εισαγωγή μαθημάτων που θα προωθούν τη βιωματική μάθηση, τι πιο σημαντικό για τα παιδιά να μαθαίνουν μέσω της εμπειρίας τους; Θα πρότεινα και τη σωστή λειτουργία των διαπολιτισμικών σχολείων που θα δίνουν βάση στην κατάργηση της ύπαρξης στερεοτυπικών ιδεών και έμφαση στη μητρική γλώσσα των ξένων μαθητών”.
Κάνεις ένα μεταπτυχιακό στη «Διαπολιτισμική Εκπαίδευση». Το θέμα μετανάστες μήπως τελικά έχει «καεί» έτσι όπως το προσεγγίζουμε; Μήπως τελικά εστιάζουμε σε μια πολιτική «χάνζαπλαστ» και δεν κοιτάμε τον βασικό λόγο που ωθεί ανθρώπους από χώρες με πόλεμο (ή χωρίς) να έρχονται Ευρώπη ;
“Πιστεύω πως η μεταναστευτική πολιτική που εφαρμόζεται από τα Ευρωπαϊκά κράτη μπορεί να χαρακτηριστεί ως ελλειματική . Στόχος θα πρέπει να είναι η εκπαίδευση των προσφύγων και η οικονομική και υλικοτεχνική βοήθεια στις χώρες που έχουν πληγεί, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις επαναπατρισμού”.
Η παγκοσμιοποίηση ιδεών, ανθρώπων και οικονομίας είναι μια δεδομένη συνθήκη πλεον. Πιστεύεις στις πολυπολιτισμικές κοινωνίες που θα λειτουργούν απλά υπό το όραμα ενός καλού βιοτικού επιπέδου η θεωρείς ότι το αλατοπίπερο αυτού του πλανήτη είναι η διαφορετικότητα κοινωνιών και παραδόσεων σε μία συνθήκη ειρήνης ;
“Σε πολυπολιτισμικές χώρες όπως και η Ελλάδα μπορεί να διασφαλιστεί η ύπαρξη ενός καλού βιοτικού επιπέδου. Ωστόσο, δεν θα ήταν σωστό να αφομοιωθούν διαφορετικοί λαοί. Όλοι μπορούν να συνυπάρξουν σεβόμενοι τις αρχές, τους νόμους και τα πιστεύω της χώρας υποδοχής”.
Ένα κορίτσι με μαντίλα, στην τάξη που θα διδάξεις αύριο είναι ένδειξη θρησκευτικής ελευθερίας ή ιδεολογικής ταυτοποίησης; Πως θα το αντιμετώπιζες;
“Η διαφορετικότητα μεταξύ των ανθρώπων είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Σημαντικό όμως είναι να αναγνωρίζουμε και να σεβόμαστε τις διαφορετικές πεποιθήσεις των υπολοίπων. Το ότι μία μαθήτρια μπορεί να είναι μουσουλμάνα και κάποια άλλη χριστιανή, αυτό δε θα πρέπει να επηρεαζει την συμπεριφορά του δασκάλου σε καμία περίπτωση. Μέσα σε μία τάξη όλοι είναι ίσοι και έχουν τα ίδια δικαιώματα”.
Η Ελληνική κοινωνία, στο θέμα των μεταναστών, άλλοτε εμφανίζει σημάδια ανιδιοτέλειας (διάσωση προσφύγων, υποστήριξη εθελοντών) και άλλοτε σημάδια υποκρισίας, καχυποψίας και μίσους. Πες μου αν έχεις καταλήξει τι από τα δύο είναι πιο αντιπροσωπευτικό. Μήπως για το δεύτερο φταίει η ιστορικά άναρχη και μαζική είσοδος μεταναστών που δεν βοήθησε στην ομαλή αποδοχή;
“Η μετανάστευση δε δημιουργεί καινούργια προβλήματα αλλά αναδεικνύει και επιτείνει τα ήδη υπάρχοντα. Η μαζική μετανάστευση που πραγματοποιείται τα τελευταία χρόνια αν και βρήκε την Ελλάδα σε οικονομική ύφεση, ανέδειξε τα φιλάνθρωπα αισθήματα του ελληνικού λαού σε αντίθεση με κάποιες χώρες που έκλεισαν τα σύνορα. Επίσης, η παρουσία των μεταναστών στην Ελλάδα κάλυψε κενά σε αναγκαία επαγγέλματα που οι Έλληνες συνειδητά εγκατέλειπαν”.
Έχω μάθει ότι θες να δραστηριοποιηθείς στον εθελοντισμό. Ποιος τομέας σε καλύπτει ; Παιδιά, μετανάστες, άτομα με ειδικές ανάγκες, οικολογία ;
“Ο εθελοντισμός είναι τρόπος ζωής που σε γεμίζει χαρά. Εάν μπορώ να βοηθήσω και έχω τη δυνατότητα και το χρόνο ευχαρίστως θα το κάνω”.
Η Αθηνά Παπαφωτίου (και αυτή του παιδαγωγικού) πήγε αυτό το καλοκαίρι ως εθελόντρια στη Ζανζιβάρη (μέσω του project «Thriboo–School of Hope») αντί να λιάζεται στη Ψαρρού και να βγαζει selfies. Σχολίασε την κίνησή της.
“Η πρωτοβουλία της Αθήνας και της Carli με ενθουσίασε και με έκανε να πιστεύω πως υπάρχει ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο. Θα ήθελα πολύ να είμαι μέλος της ομάδας τους εάν επαναληφθεί”.
Πως εξηγείς το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι από τις τελευταίες χώρες παγκοσμίως στον εθελοντισμό ; Μήπως η αθόρυβη προσφορά δεν είναι επαρκές κίνητρο για κάποιους που έχουν μάθει να δημοσιεύουν ή να εξαργυρώνουν καθετί που κάνουν ;
“Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν πολλές ανώνυμες πρωτοβουλίες που αξίζουν αλλά δεν ακούγονται. Ο Έλληνας χρειάζεται παρακίνηση για να δράσει. Ακόμη όμως και αυτούς που δημοσιεύουν τις καλές πράξεις του δε θα τους κατηγορήσω, γιατί το καλό είναι καλοδεχούμενο απ’ όπου κι αν έρχεται”.
Έχεις τάσεις φυγής γενικά ή είσαι σαν τον Woody Allen που περιορίζεται στη γειτονιά του στο Μανχάταν;
“Μου αρέσει να γνωρίζω τον κόσμο αλλά όλοι μου οι φίλοι γνωρίζουν το στέκι μου στη Θεσσαλονίκη. Είναι ωραίο να σε χαρακτηρίζουν κάποια μέρη. Επομένως με λες και Woody Allen”.
Τι μουσική ακούς ; Γιατί μία πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη που έχει βγάλει πολλούς έντεχνους και ροκ καλλιτέχνες λατρεύει τα σκυλάδικα ;
“Ακούω σχεδόν τα πάντα από ελληνική και ξένη μουσική. Όσο για τα σκυλάδικα έχουν και αυτά το σκοπό τους και το κοινό τους. Προσωπικά, δεν έτυχε να πάω ποτέ (Χαχαχα)”
Το Ασύρτικο, η διάσημη ποικιλία της Σαντορίνης, είναι γνωστό για την ορυκτότητα, την οξύτητα και την μακρά επίγευση. Γεύτηκες 2 χρόνια Σαντορίνη, τι επίγευση έχεις από την ομάδα και το νησι;
“Όπως τα χαρακτηριστικά του καλού κρασιού που αναφέρατε, έτσι και η εμπειρία μου στη Σαντορίνη ήταν γεμάτη ξεχωριστές και έντονες στιγμές χαράς και λύπης που τώρα πλέον αποτελούν αναμνήσεις σαν την τη μακρά επίγευση του Ασύρτικου”.
Στον Α.Ο Θήρας βοηθούσες στις ακαδημίες ανά διαστήματα. Θα μπορούσες να γίνεις προπονήτρια σε τμήματα αγωνιστικά (παγκορασίδες, κορασίδες) εκεί που πρέπει να εμπνεύσεις τη μετάβαση από το παιχνίδι στην πειθαρχία; Δεν μπορώ να σε φανταστώ πάντως ως το θηλυκό Μανώλη Σκουλικάρη που θα ρίχνει και κανένα μπινελίκι.
“(Χαχαχα) Έχω γνωρίσει τον θηλυκό Μανώλη Σκουλικάρη, την κυρία Μαρία Γαβαλά μια εξαιρετική προπονήτρια που είχα την τύχη να δουλέψω μαζί της. Γενικά είμαι πειθαρχημένο άτομο, ωστόσο δεν ξέρω ποσο εύκολο είναι αυτό να το μεταβιβάσεις σε μικρούς αθλητές”.
Τόσο η Νάξος όσο και η Σαντορίνη, είναι κλειστές κοινωνίες. Μήπως η αναγνωρισιμότητά σας μετά από κάποιο σημείο είναι βασανιστική; Μία παίκτρια με τόσο «στρεσσογόνο» πρόγραμμα δεν έχει ανάγκη να χαθεί στην ανωνυμία μιας μεγάλης πόλης χωρίς να τη γνωρίζει κανείς; Πως βίωσες αυτή την πραγματικότητα;
“Το να σε αναγνωρίζουν πολλοί είναι μια αμφίσημη κατάσταση με τα θετικά και τα αρνητικά της. Κάποιες φορές αναζητάς την αγάπη και την φροντίδα άλλωστε όμως θέλεις να χαθείς σαν ξένος και να ζήσεις τις προσωπικές σου στιγμές. Η αναγνωρισημότητα λοιπόν είναι καλή και ωραία μεχρι το σημείο που δεν ξεπερνάει τα όρια της ιδιωτικότητας”.
Πώς νιώθεις έως τώρα στην Αθήνα; Την ανακαλύπτείς;
“Η Αθήνα είναι μια πόλη που καλύπτει όλα τα ”γούστα”. Προσωπικά, σε πρώτη φάση προσπαθώ να προσαρμοστώ στους ρυθμούς της και έπειτα έχω βάλει στόχο να την ανακαλύψω και να νιώσω τον παλμό της”.
Σε προηγούμενο άρθρο μου έγραψα για το ρόλο των Ελλήνων μάνατζερ βόλεϊ και για να είμαι ειλικρινής το κείμενό μου δεν έσφυζε από τρυφερότητα. Η επιλογή σου να μην έχεις ατζέντη οφείλεται στη χαμηλή ποιότητα των νυν, ή στην αυτοπεποίθηση που έχεις να επιλέγεις αυτό που θες όποτε το θές ;
“Εμπιστεύομαι την κρίση μου, το ένστικτο μου, τη γνώμη των δικών μου ανθρώπων και ποντάρω στις διαπροσωπικές σχέσεις. Δεν έχω συνεργαστεί με κάποιον Έλληνα μάνατζερ ωστόσο πιστεύω πως με τον τρόπο που εξελίσσονται οι αθλητές, το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι ίδιοι!”
Στο χώρο του γυναικείου βόλεϊ, τα πιστόλια κροταλίζουν πιο συχνά και από τα γουέστερν του Sergio Leone. Όσο θυμάμαι, μόνο 3 αθλήτριες έχουν εκφραστεί δημόσια για το φαινόμενο των «φεσιών» από τους συλλόγους. Υπάρχει φόβος και ανασφάλεια ή απλά ερασιτεχνική νοοτροπία; Τελικά οι επαναστάσεις ξεκινάνε από ψηλά ή από χαμηλά;
“Πιστεύω πως οι επαναστάσεις ξεκινάνε από χαμηλά. Πολλές αθλήτριες ζουν με την ανασφάλεια ότι θα μείνουν απλήρωτες αν το προχωρήσουν και αυτό οφείλεται στην ερασιτεχνική μορφή που έχει το γυναικείο βόλεϊ στην Ελλάδα”.
Γιατί 12 παίκτριες που ζουν για 8 μήνες μακριά από το σπίτι τους προτιμούν να αφοσιωθούν στην εικονική πραγματικότητα των μέσων δικτύωσης και του κινητού παρά να επικοινωνήσουν μεταξύ τους; Σε απωθεί αυτή η εικόνα στο πούλμαν, το αεροπλάνο, τις αποστολές, έστω και αν είναι φαινόμενο των εποχών;
“Ο προσωπικός χρόνος είναι ανάγκη όλων μας. Δώδεκα διαφορετικές προσωπικότητες είναι δύσκολο να είναι συνέχεια μαζί. Προσωπικά προτιμώ να έχω ποιοτικό χρόνο με τις συμπαίκτριες μου παρά να ασχολούμαι με το κινητό μου”.
Τα μέσα δικτύωσης είναι η έκφραση του δόγματος «φαίνομαι άρα υπάρχω» ; Είναι η έκφραση του Νάρκισσου που κρύβουμε ολοι μέσα μας; Η γενιά σου μπορεί να διαχειριστεί τελικά την εικόνα της; Είναι προθάλαμος κατάθλιψης όλη αυτή η υπερβολή;
“Ίσως η υπερβολική χρήση των social media είναι απόρροια του «φαίνομαι επειδή δεν υπαρχω». Άλλοι πολύ, άλλοι λιγότερο κρύβουμε έναν Νάρκισσο μέσα μας. Είναι στενάχωρο να μην μπορείς να επικοινωνήσεις με το διπλανό σου επειδή φοράς παρωπίδες και το βλέμμα σου δεν μπορεί να ξεφύγει από την οθόνη του κινητού. Η άποψη μου είναι πως η υπερβολική χρήση των social media πράγματι στο μέλλον θα αποτελέσει σοβαρό αίτιο κατάθλιψης”.
Θα σταματούσες την καριέρα σου για έναν έρωτα ; Τι γνώμη θα είχες για μια παίκτρια, αν ήσουν πρόεδρος συλλόγου, που θα αρνιόταν μια καλή μεταγραφή για να είναι κοντα στη σχέση της ; Ερασιτεχνισμός ή ρομαντισμός ;
“Εξαρτάται από ποια οπτική γωνία αντικρίζεις την κατάσταση. Εάν είσαι ο ερωτευμένος ή ο πρόεδρος της ομάδας. Τη συγκεκριμένη χρονικη περίοδο για μένα προτεραιότητα έχει η επιλογή της καλύτερης και πιο ενδιαφέρουσας πρότασης. Δε θα έκρινα αρνητικά ωστόσο κάποια συναθλητρια που έχει διαφορετικές προτεραιότητες. Το νόημα της ζωής είναι να είμαστε ευτυχισμένοι”.
Η Εθνική Γυναικών είχε μία αξιοπρεπή παρουσία στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό. Για τι ακριβώς πρέπει να πανηγυρίζουμε όμως; Το ταλέντο και η αγωνιστικότητα του συγκεκριμένου συνόλου εφράζει την πρόοδο του Ελληνικού βόλεϊ συνολικά; Τα τελειώματα της Βασιλαντωνάκη και οι πάσες της Χριστοδούλου μπορούν να κρύψουν το σκηνικό μιζέριας ;
“Τα κορίτσια δουλεύουν χρόνια μαζί για να φτάσουν σ’αυτό το αποτέλεσμα που είδαμε πριν λίγες μέρες στο Πανευρωπαϊκό. Πιστεύω πως οι κόποι και οι θυσίες που έχουν κάνει ανταμείφθηκαν και μας έκαναν όλους περήφανους. Τα θετικά αποτελέσματα ωστόσο κατά τη γνώμη μου προέρχονται από την δουλειά που κάνουν οι αθλήτριες στα σωματεία τους. Η επιλογή πολλών παικτριών να παίξουν στο εξωτερικό έχει φέρει άλλη πνοή στην ομάδα. Δεν ξέρω όμως εάν η μιζέρια του ελληνικού βόλεϊ μπορεί να μείνει κρυφή, το μόνο που μπορώ να δω και να ξεχωρίσω είναι η εξέλιξη των παικτριών που σίγουρα με το πέρασμα του χρόνου θα αναβαθμίσει το άθλημά μας”.
Σε λίγες μέρες ξεκινάει το πρωτάθλημα. Ποια παίκτρια σε έχει δυσκολέψει περισσότερο με τα σέρβις της ; Όταν παίξετε με τον ΑΟ Θήρας φέτος και σερβίρει η Μπρίνκμαν, καλύτερα στάσου πίσω από την Αρέτα. Τα χερια σου θα διδάξουν αύριο, μη τα εκθέσεις σε κίνδυνο.
“Το κάθε σέρβις είναι διαφορετικό και έχει τη δίκη του δυσκολία. Το jump service της Ανίκα Μπρίνκμαν ήταν το πρώτο που αντιμετώπισα στη βολεϊκή μου καριέρα. Τέσσερα χρονια μετά, με τόση δουλειά στην υποδοχή και μ’ αυτές τις συμπαίκτριες πλάι μου θεωρώ πως δεν έχω να φοβηθώ τίποτα!”
Από το καλοκαίρι αγωνίζεσαι στον Ολυμπιακό. Για μία παίκτρια που παρακολουθεί επί χρόνια τη συγκεκριμένη ομάδα να κατακτά τα πάντα, η συμμετοχή της εκεί είναι και η λύση ενός μυστηρίου; Τι είναι αυτό που κάνει τον σύλλογο τόσο δυνατό, η ποιότητα των αθλητριών, η οργάνωση, η φανέλα, όλα μαζί; Τι διαπίστωσες έως τώρα;
“Είναι πολλοί οι παράγοντες που συμβάλουν ώστε να διατηρηθεί μια ομάδα στην κορυφή για τόσα συνεχόμενα χρόνια. Ο Ολυμπιακός έχει βρει τη συνταγή και την ακολουθεί πιστά προσθέτοντας συνέχεια και καινούργια στοιχεία που θα τον κάνουν να ξεχωρίσει ακόμη περισσότερο. Η ιστορία του συλλόγου, ο βασικός κορμός των αθλητριών του και η οργάνωσή του είναι πραγματικά τρία από τα βασικά στοιχεία που τον κάνουν να ξεχωρίζει. Περιμένω για το μέλλον μια ίδιου τύπου επαγγελματική αντιμετώπιση του αθλήματος και από τα υπόλοιπα σωματεία που θα εκτοξεύσει το γυναικείο βόλεϊ σε υψηλό επίπεδο. Όσον αφορά εμένα, τώρα δεν μπορώ παρά να είμαι πολύ χαρούμενη και πολύ τυχερή που κατάφερα να αποτελέσω συστατικό στοιχείο αυτής της συνταγής, που στο τέλος της χρονιάς θα περιμένω να την χαρακτηρίσω επιτυχημένη!”
Αλεξία, μπορείς πλέον να κατέβεις, τελειώσαμε.
Να είσαι υγιής για να ζήσεις στο έπακρο τη φετινή εμπειρία ζωής με τον Ολυμπιακό. Ανακάλυψε τον Πειραιά και την Αθήνα και εκμεταλλεύσου την παρουσία σου εδώ. Ας μην αλλοιωθεί αυτό το χαμόγελο από καχυποψία και σοβαροφάνεια. Κράτησε το γι αυτούς που αγαπάνε τα διακριτικά και αθόρυβα αυτής της ζωής. Έτσι σε γνωρίσαμε, έτσι σε θέλουμε.
Καλή επιτυχία.
Πηγή: Sport Κυκλάδες
