Η απόφαση της Μπάγερν Μονάχου να αναθέσει την τεχνική ηγεσία στον 72χρονο Γιουπ Χάινκες, που έχει αποσυρθεί από την προπονητική το 2013, μοιάζει «τρελή», αλλά μπορεί να αποδειχθεί ασφαλής επιλογή. 

Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε που η Μπάγερν Μονάχου σάρωσε τα πάντα στο διάβα της, κατακτώντας το ιστορικό tremble, αλλά ο Γιουπ Χάινκες παραμένει ακόμη αξεπέραστος. Και σε αυτή τη δύσκολη στιγμή για το καμάρι της Βαυαρίας, δέχθηκε την πρόταση της διοίκησης να αναλάβει την τεχνική ηγεσία, διαδεχόμενος τον Κάρλο Αντσελότι. «Τρελή» επιλογή και «τρελή» απόφαση θα πει κάποιος. Θα δείξει ο χρόνος και το… χορτάρι. Μπορεί να έχει κλείσει τα 72 του χρόνια και να αποσύρθηκε από την προπονητική, μετά τη μαγική σεζόν 2012-13, εντούτοις, ο Γιουπ Χάινκες αποφάσισε να θέσει εαυτόν στην υπηρεσία του συλλόγου, που αγαπάει περισσότερο από κάθε άλλον, στον οποίο εργάστηκε. Δίχως άλλο, η απόφασή του είναι καθαρά συναισθηματική, θεωρώντας πιθανότατα ότι τον καλεί το… καθήκον, έστω και σε αυτήν την ηλικία. Παρά τις όποιες αμφιβολίες, που μπορεί να του προκαλεί το γεγονός ότι είναι μακριά από τον χώρο εδώ και περίπου τεσσεράμισι χρόνια, συν το ότι το ποδόσφαιρο εξελίσσεται.

Το έργο του ασφαλώς και δεν θα είναι εύκολο, αφού θα αναλάβει τα ηνία, με την σεζόν να έχει ήδη ξεκινήσει, αλλά πολύ περισσότερο, θα αναλάβει έναν σύλλογο «πληγωμένο» αγωνιστικά, αλλά και ψυχολογικά. Όσο δύσκολο μοιάζει, άλλο τόσο εύκολο είναι, αφού στην ομάδα θα βρει οχτώ ποδοσφαιριστές, με τους οποίους είχε συνεργαστεί και τότε. Και μιλάμε για πρώτης γραμμής παίκτες, που η γνώμη τους μετράει και… περνάει!

Πρόκειται για τους Μανουέλ Νόιερ, Ζερόμ Μπόατενγκ, Χάβι Μαρτίνες, Νταβίντ Αλάμπα, Αριέν Ρόμπεν, Φρανκ Ριμπερί, Τόμας Μίλερ, συν τον Ραφίνια, που αποτελεί την εξαίρεση. Με κάποιους είχε αναπτύξει και φιλικές σχέσεις, αλλά συνολικά άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Με δεδομένο ότι είναι ένας άνθρωπος που εμπνέει σεβασμό (όχι λόγω ηλικίας) και ότι επιστρέφει σε ένα γνώριμο περιβάλλον, θεωρώ ότι θα είναι εύκολο να «κερδίσει» και τους ποδοσφαιριστές, τους οποίους δεν γνωρίζει, ώστε να πάρει μπρος η βαυαρική μηχανή.

Είναι κι αυτός ένας από τους λόγους, για τους οποίους η διοίκηση πρόκρινε αυτή την λύση. Αφού δεν ευοδώθηκαν (για διάφορους λόγους) οι προσπάθειες με τον Τόμας Τούχελ και τον Λουίς Ενρίκε, ο Γιουπ Χάινκες μοιάζει με ασφαλή επιλογή, αφού εκτός από το γεγονός ότι ξέρει καλά τα… κατατόπια, επιπλέον έχει εξαιρετική σχέση με τα «μεγάλα κεφάλια», Ούλι Χένες και Καρλ-Χάινς Ρουμενίγκε, κάτι το οποίο είναι εξίσου βασικό για να… επιβιώσεις στον συγκεκριμένο σύλλογο, όπως επίσης και με τον κόσμο, που τον λατρεύει, μην ξεχνώντας όσα πρόσφερε, ειδικά στην τρίτη θητεία, που ολοκληρώθηκε με το tremble.

Εκείνη την σεζόν, η Μπάγερν Μονάχου έμεινε στην ιστορία όχι μόνο για το γεγονός ότι σάρωσε όλους τους τίτλους που διεκδίκησε και κατέρριψε πολλά ρεκόρ εντός συνόρων, αλλά και για το σπουδαίο ποδόσφαιρο που έπαιξε με ταυτόχρονη επιβολή στον αντίπαλο. Και μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι ο τεράστιος Φραντς Μπεκενμπάουερ χαρακτήρισε εκείνη την ομάδα ως την καλύτερη Μπάγερν Μονάχου όλων των εποχών, μια άποψη με την οποία συμφώνησε και ο Καρλ-Χάινς Ρουμενίγκε.

Το αν η απόφασή του αποτελεί ρίσκο, θα φανεί στην πορεία, αλλά ο ίδιος δεν δείχνει να ενδιαφέρεται και τόσο για την υστεροφημία του. Άλλωστε, για την ώρα, παραμένει αξεπέραστος, αφού ούτε ο Πεπ Γκουαρντιόλα, ούτε ο Κάρλο Αντσελότι, κατάφεραν να επαναφέρουν την Μπάγερν στην κορυφή της Ευρώπης. Αλλά, ανεξάρτητα από το πώς θα εξελιχθεί η τέταρτη θητεία του, το tremble του 2013 έχει περάσει στην ιστορία και ο ίδιος μπήκε στο πάνθεον. Γι’ αυτό και οι φίλαθλοι της ομάδας θα τον ευγνωμονούν για πάντα…