Σε ηλικία 90 ετών πέθανε στο σπίτι του στο Σεντ Λούι, ο ήρωας της κιθάρας του ροκ εντ ρολ που όπως γράφει το AP, καθόρισε τη χαρά και την επανάσταση της μουσικής, με κομμάτια όπως το Johnny B.Goode, Sweet Little Sixteen, Roll Over Beethoven.
Ο Τσακ Μπέρι επηρέασε εκατοντάδες δημιουργούς και συγκροτήματα, από τους Beatles και τους Rolling Stones, μέχρι σχεδόν κάθε συγκρότημα ερασιτεχνικό ή επαγγελματικό που είχε αναφορές στο rock ‘n roll. Ο ντράμερ των Beatles Ρίνγκο Σταρ, έγραψε στο twitter «God bless Chuck Berry». Ενώ ο Έλβις Πρίσλεϊ έδωσε σέξι χαρακτήρα στο μουσικό κίνημα με τις κινήσεις των γοφών του, ο Μπέρι ήταν ο δημιουργός του νέου ήχου και τρόπου ζωής. «Ο Τσακ Μπέρι ήταν αυθεντικός του ροκ ν ρολ.
Προικισμένος κιθαρίστας, απίστευτος ερμηνευτής, επιδέξιος τραγουδοποιός, η μουσική και οι στίχοι του οποίου απέδωσαν το άρωμα της ζωής των εφήβων της δεκαετίας του ΄50», ανέφερε σε δήλωσή του το The Rock & Roll Hall of Fame. 
Ο Μπρους Σπρίνγκστιν, αντέδρασε στην είδηση του θανάτου του, γράφοντας «Τσακ Μπέρι, ο μεγαλύτερος υπηρέτης, κιθαρίστας του ροκ, ο μεγαλύτερος συγγραφές του καθαρού ροκ ν ρολ που έζησε ποτέ». Ο Τζον Λένον είχε πει ότι ο Τσακ Μπέρι, «τραγουδούσε καλό στίχο, έξυπνο στίχο στη δεκαετία του ΄50, όταν ο κόσμος τραγουδούσε “Oh, baby, I love you so,'” .
Το “Back in the U.S.A.” ήταν ένας ύμνος σε μια πατρίδα που δεν έδινε καμία εγγύηση στον Πέρι πως θα δεχόταν να του σερβίρουν, λόγω του χρώματός του, σε καφέ. Το “Johnny B. Goode,” είναι η «υπογραφή» του Τσακ Μπέρι. Αναφέρεται στην ιστορία ενός κιθαρίστα της κάντρι. Χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα κορυφαία τραγούδια της μουσικής ιστορίας. Αρχικά αντί για κάντρι μπόι, ο Μπέρι είχε γράψει colored boy (έγχρωμο αγόρι), για να μπορέσει να ακουστεί το τραγούδι στα ραδιόφωνα.
Όταν η NASA εκτόξευσε το μη επανδρωμένο Voyager I το 1977, ετοίμασε ένα άλμπουμ, που… θα εξηγούσε τη μουσική της Γης στους εξωγήινους. Το άλμπουμ, περιελάμβανε και “Johnny B. Goode.”
https://www.youtube.com/watch?v=ZFo8-JqzSCM
Ο Τσαρλς Έντουαρντ Άντερσον Μπέρι, είχε γεννηθεί στο Σεν Λούι στις 18 Οκτωβρίου του 1926. Θαυμαστής των μπλουζ, του swing και του boogie woogie, ο Μπέρι δίψαγε να μάθει πώς γεννιέται η μουσική. Γοητεύτηκε με ρυθμούς, διαπίστωσε πόσα τραγούδια είχαν δανειστεί στοιχεία από το “I Got Rhythm.” του Γκέρσουιν. Η μουσική του καριέρα άρχισε στα 15 όταν ανέβηκε στη σκηνή γυμνασίου. Ποτέ δεν ξέχασε εκείνο το ενθουσιώδες χειροκρότημα κι έλεγε πως η ενθάρρυνση σ΄ εκείνη την εμφάνισή του, τον βοήθησε και στη συγγραφή και στην ερμηνεία των τραγουδιών του αργότερα.
Το 1944 άρχισαν τα προβλήματά του με το νόμο, όταν ένα ταξίδι στο Κάνσας μετατράπηκε σε αστυνομική ταινία, που περιείχε ένοπλες ληστείες και κλοπή αυτοκινήτου. Εξέτισε τρία από τα 10 χρόνια της ποινής του. Ένα χρόνο μετά την απελευθέρωσή του, τον Οκτώβριο του 1947, συνάντησε και παντρεύτηκε την Θεμέτα Σαγκς, που έμεινε στο πλευρό του παρά τις γνωστές «αδιακρισίες» του.
Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1952, το κλαμπ Κοσμοπόλιταν στο Σεν Λούι του Ιλινόι, του ζήτησε να αντικαταστήσει έναν ασθενή σαξοφωνίστα στο Sir John Trio. Το τρίο του έδωσε το πρώτο του διαφημιστικό, έναντι 4 δολαρίων. «Ήμουν ενθουσιασμένος… Έκλεψα το γκρουπ από τον Τζόνι».
Το 1955, έπαιξε με τους Chicago’ s Chess Records. Ακολούθησαν επιτυχίες, όπως “Roll Over Beethoven,” ”School Day” και “Sweet Little Sixteen.” Μεταξύ άλλων: “Too Much Monkey Business,” ”Nadine,” ”No Particular Place To Go,” ”Almost Grown” και το “My Ding-A-Ling,” που βρέθηκε το 1972 στην κορυφή.
Ο Μπέρι εμφανίστηκε και σε αρκετές ταινίες, ενώ για τα 60ά του γενέθλια, ο Ρίτσαρντς ετοίμασε το ντοκυμαντέρ “Hail! Hail! Rock ‘n’ Roll,”. Στο ντοκυμαντέρ παρουσιάζονταν οι Έρικ Κλάπτον, Little Richard και Jerry Lee Lewis, ο οποίος θυμήθηκε πως η μητέρα του του είχε πει ότι ο Μπέρι, όχι εκείνος, ήταν ο πραγματικός βασιλιάς του ροκ ν ρολ.
Στα 90ά του γενέθλια, ο Μπέρι είχε αποκαλύψει πως θα εξέδιδε το πρώτο του νέο άλμπουμ σε 38 χρόνια, αυτή τη χρονιά, με τον τίτλο, “Chuck.”
Το 2000, ο Τζόνσον μήνυσε τον Μπέρι για δικαιώματα τραγουδιών που πίστευε ότι του οφείλονταν, γιατί είχαν συνεργαστεί πάνω από 20 χρόνια. Η μήνυση κατέπεσε δυο χρόνια αργότερα.
Ο Μπέρι ήταν και επιχειρηματίας, καθώς διατηρούσε στο Σεν Λούι nightclub και σε κοντινή κωμόπολη, το Berry Park, που διέθετε μεταξύ άλλων και πισίνα σε σχήμα κιθάρας. Εκεί χρησιμοποιούσε ντόπιους μουσικούς που τους πλήρωνε φτηνά. Καμένος από μια βιομηχανία που απαιτούσε μερίδιο των εσόδων του από τα τραγούδια του, ο Μπέρι ήταν καχύποπτος ακόμη και με θαυμαστές του. Ένα δικαστήριο λευκών τον έκρινε ένοχο το 1960 για συνοδεία ανηλίκου για «ανήθικους σκοπούς», αλλά οι κατηγορίες απορρίφθηκαν μετά από ρατσισικά σχόλια του δικαστή. Δίκη που έγινε το 1961, τον οδήγησε για 1,5χρόνο στη φυλακή, όπου ο Μπέρι συνέχισε να γράφει. Το 1979 είχε προβλήματα με την εφορία κι άλλη μια καταδίκη σε τριετή φυλάκιση. Εξέτισε μόνo 120 μέρες εκείνης της ποινής. Κάποιες πρώην υπάλληλοί του τον μήνυσαν για βιντεοσκόπησή τους στο μπάνιο του εστιατορίου του. Ο Μπέρι πλήρωσε 1,3 εκατομμύρια δολάρια και η υπόθεση διευθετήθηκε, το 1994. «Κάθε 15 χρόνια, φαίνεται πως κάνω κάποιο μεγάλο λάθος», έγραψε στην αυτοβιογραφία του.
