Στην αυτοβιογραφία του “Έτσι απλά συνέβη”, ο σπουδαίος Γάλλος ηθοποιός αποκάλυψε πολλές λεπτομέρειες για τη ζωή του που συζητήθηκαν πολύ, βάζοντας στην άκρη το υπέροχο κομμάτι του ταλέντου του.
Η Daily Mail δημοσίευσε αποσπάσματα που από το βιβλίο που όχι μόνο έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αλλά παράλληλα σοκάρουν…
Ο Γάλλος ηθοποιός δούλευε ως rent boy, από 10 ετών- ενώ έδειχνε τουλάχιστον πέντε χρόνια μεγαλύτερος-. Από εκείνη την ηλικία έκανε πληρωμένο σεξ με gay άντρες, τους χτυπούσε, τους έκλεβε κι άνοιγε τάφους για να κλέψει από μέσα από κοσμήματα μέχρι παπούτσια…
Ας δούμε κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα…
“Ήξερα από πολύ μικρός πως να ευχαριστώ τους ομοφυλόφιλους και κάθε φορά που κάποιος με πλησίαζε ζητώντας σεξ εγώ ζητούσα για αντάλλαγμα χρήματα», γράφει, προσθέτοντας πως συχνά λήστευε τους «πελάτές» του: «Τους έκλεβα. Τους χτυπούσα και έφευγα με όλα τα λεφτά τους.”
“Στα 20 μου ο κακοποιός ζούσε μέσα μου. Είχα μπει ήδη φυλακή για τρεις εβδομάδες για κλοπή αυτοκινήτου, βοηθούσα κατά καιρούς ένα τύπο να ανοίξουμε τάφους και να κλέψουμε από κοσμήματα ως παπούτσια και ενίοτε λήστευα τους gay πελάτες μου. Τους έδερνα και τους έπαιρνα όλα τα λεφτά. Με έσωσε ένας gay ατζέντης που με ανακάλυψε.”
“Ξεκινώ με σαμπάνια ή κόκκινο κρασί πριν από τις 10 το πρωί. Μετά πάλι σαμπάνια. Στη συνέχεια παστίς, ίσως μισό μπουκάλι. Κατόπιν τρώω φαγητό, το οποίο συνοδεύω με δύο μπουκάλια κρασί. Το απόγευμα πίνω σαμπάνια, μπύρα, και περισσότερο παστίς, περίπου στις 5 μ.μ., για να τελειώσω το μπουκάλι. Αργότερα βότκα ή και ουίσκι.”
“Πριν σκοτώσω κάτι του μιλάω πάντα. Ένα ζώο που το χαϊδεύεις πριν το σκοτώσεις το κάνει να χαλαρώνει, να μην σφίγγει τους μυς του και να παράγει αδρεναλίνη. Ένα ζώο που το σφάζεις έτσι, έχει καλύτερη γεύση.”
“Με το που έβγαλα αρκετά λεφτά αγόρασα ένα αεροπλάνο για να πηγαίνω όπου θέλω. Γιατί η πραγματική πολυτέλεια είναι να είσαι ελεύθερος και να εξαρτάσαι μόνο από τον εαυτό σου. Δεν είναι να κουβαλάς μια Vuitton τσάντα. Τι να την κάνω εγώ την τσάντα; Για να βάλω σκουπίδια μέσα; Η ελευθερία μου είναι το πιο πολύτιμο πράγμα που έχω.”
O Ντεπαρντιέ αναφέρεται τόσο στον τραγικό θάνατο του γιου του, Γκιγιόμ, ο οποίος έφυγε από τη ζωή από πνευμονία, στα 37 του χρόνια -αφού είχε αναγκαστεί να κόψει το πόδι του μετά από ένα ατύχημα με τη μηχανή του- αλλά και στην ανικανότητά του να υπάρξει μέσα στα χρόνια ένας πατέρας για τα συνολικά τέσσερα παιδιά του από δύο διαφορετικούς γάμους.
“Τι θέλετε; Αλλάξτε το όνομά σας, για το όνομα του θεού, αν σας ενοχλεί τόσο.”
Κατά τη γνώμη του, όλο το φταίξιμο το έριξε στο ότι δεν κατάφερε ποτέ να πει στα παιδιά του ότι τα αγαπάει…
“Δεν βρήκα ποτέ τις σωστές λέξεις. Ξέρω πως να λέω τα λόγια των άλλων, αλλά όταν αφορούν τη ζωή μου, είμαι ο γιος του Ντεντέ.”
Αναφέρθηκε και στο μεγάλο του πάθος, το ποτό, το οποίο έπινε επειδή είχε φοβίες…
“Έχω εμμονή με το θόρυβο που κάνει το σώμα μου, το χτύπο της καρδιάς μου, το γουργουρητό των εντέρων μου, τον ήχο των κλειδώσεών μου. Είναι πια μια φοβία σε τέτοιο σημείο ώστε όταν είμαι μόνος μου στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου πρέπει να πιω για να μην ακούω, για να μην τρελαθώ. Δεν μπορώ να κοιμηθώ αν δεν είμαι τελείως μεθυσμένος.”
Δεν θα μπορούσε να μη μιλήσει και για τον καλύτερο του φίλο -τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Τον άνθρωπο που τον φυγάδευσε όταν, έχοντας σιχαθεί την κατάσταση του φορολογικού στη Γαλλία αναζήτησε μια νέα χώρα για να μείνει…
“Θα μπορούσαμε και οι δύο να είχαμε γίνει εγκληματίες. Νομίζω πως αυτό που άρεσε στον Πούτιν ήταν η πλευρά του χούλιγκαν που κρύβω μέσα μου… το γεγονός πως υπήρξαν φορές που είχα πέσει στο δρόμο από το μεθύσι. Ακριβώς όπως συνέβη σε μένα, κανείς δεν θα τον είχε πιστέψει όταν ήταν 15 ετών. Του γράφω συνεχώς. Είναι πολύ εύκολο. Λέω αυτά που θέλω να του πω, ένας τύπος τα μεταφράζει στα ρώσικα και έτσι φτάνουν στο γραφείο του. Του στέλνω γράμματα και του λέω τα πάντα. Είναι σαν ένα φιλαράκι. Τον διασκεδάζω και αυτός μου απαντάει.”
