Jongste is met bestie op pad, lekker schuimen door de straat. Normaal gesproken wonen ze bij elkaar om de hoek maar nu tijdelijk met een dorp ertussen. Dat mag de pret geenszins drukken, ze zoeken elkaar op zodra het kan. Volstrekt verschillend maar volledig complementair. En samen altijd extra stout. Ontroerend vind ik het, dit soort jongensvriendschappen.
Het is tijd om op te breken dus ik ga op zoek. Al snel zie ik ze kauwend aankomen.
“Hee mannen, hebben jullie iets lekkers gescoord?”
Ogen schieten onderling schichtig heen en weer. Op hun hoede knikken ze: “Kauwgum!”
“Van wie hebben jullie dat gekregen, van iemand die jullie kennen?”
Zelfde heen en weer schietende blikken, schouders omhoog, weifelende nee-knik-hoofdschud: “Een meneer. Maar we weten niet meer wie het is.”
“Ok jongens, ik zeg het nog maar eens, alsjeblieft neem geen dingen aan van vreemden; geen snoep, geen drankje en geen schattige hondjes.”
Schuldbewust beloven ze het. Ze wisten het heus nog wel maar waren het alleen eventjes vergeten.
Even later, als bestie weg is, word ik ingewijd in hun gezamenlijke hartenwens:
“Mama? Omdat wij niet meer op dezelfde school zitten, gaan we elkaar niet meer uitnodigen voor onze partijtjes maar sámen iets heel leuks doen. En we weten al wat. We willen logeren en dan de wekker zetten en dan weg op de fiets, de héle dag alleen met elkaar. Gewoon gaan en dan zien we wel en we willen dan ook iets van geld, €50, – ofzo, voor als we leuke dingen onderweg tegenkomen. Zoals bijvoorbeeld een indoorhal om te jumpen. En voor eten. Mag dat?!”
“Wat een geweldig plan, een tóp-idee om dat samen te gaan doen! Echt goed verzonnen zeg!”
Verrukt door mijn enthousiasme is hij in zijn hoofd al half op weg: “Dus het mag?!”
“Over 3 of 4 jaar misschien. Nu zijn jullie daar nog echt te jong voor.”
“Wát? Ahh, nee hoor! Wij kunnen dat echt, we zijn mentaal al véél ouder!!” Ik hoor de echo van zijn grote zus die deze zin gebruikt als zij iets probeert door te drukken wat voor 18+ is terwijl zij net 15.
Ik grinnik breed recht in zijn gezicht, even zie ik hoop in zijn ogen maar als ik begin met: “Lieverdje, dat vind ik briljant gezegd. Alleen weet je nog van die kauwgum daarnet, ..” zie ik balen en de zekerheid van een kansloze missie.
Hij druipt af. Wetende dat hij zijn best heeft gedaan maar in zijn onervaren enthousiasme een cruciale fout heeft gemaakt waar het de voorbereidende aanloop naar dit moment suprême betreft.
Mooie les. Volgende keer beter, lieve vriend.
van dichtbij 
Ik vind dit een prachtig verhaal.
LikeGeliked door 1 persoon