Ik heb een beetje een deja-vu moment bij het starten van deze review….want een klein half jaar geleden heb ik de review van het spel immers al gedaan voor de PC versie….en eigenlijk is het spel nog exact hetzelfde. Ok ok, niet 100%, het menu is net iets aangepast voor de PS4 natuurlijk en natuurlijk de zaken achter de schermen die je als gamer niet zult zien 😉
Nu is het altijd lastig om een remaster etc te reviewen, want over het algemeen zijn alleen de graphics dan opgepoetst omdat het vaak over een ouder spel gaat die in een nieuw jasje is gestoken. Bij The Vanishing of Ethan Carter hebben ze voor de PS4 versie een rebuilt gedaan van Unreal 3 naar 4, maar op de PC waren de graphics in de hogere resolutie al super…dus om eerlijk te zijn zul je niet heel veel verschil in zien als je het op de PC in een hoge resolutie had gespeeld.
Nou, voor mij persoonlijk wel…want ik heb de PC versie op een oude laptop gespeeld met de laagst mogelijke resolutie, zodat ik het spel in ieder geval KON spelen. En daar komt voor mij ook het eerste pluspuntje om de hoek voor deze console versie. Want nu kunnen ook de gamers die niet een super PC hebben staan genieten van dit mooie pareltje. Gewoon lekker op de bank, geen zorgen over instellingen om de resolutie aan te passen….zoals wij console gamers gewend zijn 🙂
Ik neem even het begin van mijn vorige review erbij als inleiding:
Ik en PC games…..de laatste was Kings Quest 7 of Myst volgens mij. Niet dat ik niet wil hoor, want er komen enorm veel games alleen uit op de PC die mij super leuk lijken…maar gamen met muis en keyboard is gewoon niets meer voor mij. Het gamen met een controller was voor mij een enorme leerschool op wat latere leeftijd….en iets anders dan een controller is voor mij geen optie meer. Maar gelukkig komen er steeds meer games uit op de PC die ondersteuning geven aan de Xbox 360 controller….en laat dat nou net mijn favoriete controller zijn 😉
The Vanishing of Ethan Carter is een spel waarbij ik erg blij was dat deze ondersteuning ingebouwd was….want anders had ik dit juweeltje niet kunnen spelen. Speciaal voor dit spel hadden wij een oude laptop leeggehaald om Steam te draaien want de mysteries rond de verdwijning van deze Ethan Carter lokte zo enorm dat wij als console gamers toch achter een PC wilde kruipen.
In de trailer die Jack een aantal maanden geleden tegenkwam kregen we de adembenemende shots te zien van een wereld die zo ongelofelijk mooi was dat we beiden ons afvroegen hoe een kleine (voor ons) onbekende studio zo iets moois kon maken. Het stond totaal tegenover datgene dat je normaal verwacht bij een kleine studio en het liet ons inzien dat er inderdaad nog genoeg mooie grafische games zitten tussen de onbekende titels. Zelfs zo mooi qua omgeving dat menig grote studio er een voorbeeld aan kon nemen.
Maar dan is het afwachten of de gameplay wel net zo is als de trailer, want hoe vaak zijn we daar (ook bij de grote titels) niet mee ingestonken immers….gameplay die totaal anders is dan de trailers. Maar bij The Vanishing of Ethan Carter kun je in de gameplay overal genieten alsof je door een grote trailer loopt als het ware. En dat kun je eigenlijk continu doen…rondlopen en rondlopen. Want nadat je in het begin te horen krijgt dat jij, Paul Prospero, onderweg bent naar Red Creek Valley in vervolg op het verzoek van Ethan Carter, wordt je los gelaten in deze wereld…om rond te lopen en te ontdekken.
En echt letterlijk losgelaten….want je weet eigenlijk niets….er zijn geen objectives….geen onderdeel in het menu dat je meer laat weten over de bedoelingen van het spel….geen map….niets. Het enige dat je weet is dat Ethan Carter, de jongen die jou schreef over een donkere kracht die in Red Creek Valley heerst, is verdwenen. Jij bent met jouw paranormale vaardigheden zijn laatste hoop om de mysteries te ontrafelen over deze donkere kracht en hem te vinden.
Want dat “loslaten” is ook bij de PS4 versie het geval…en dat kan nu juist precies de reden zijn waarom sommige games de weg kwijt raken. Omdat de wereld zo groot lijkt (komt vooral door de mooie graphics en niet eens omdat de wereld waar je loopt zo immens is)…en je geen idee hebt wat je moet doen…waar je bent….en wat er verwacht wordt….dan kan het ook voelen alsof je gewoon wordt losgelaten in een grote wereld.
Maar zoals gezegd, het valt best wel mee…en ja…ik wist waar ik aan begon omdat ik het spel al had uitgespeeld op de PC, dat scheelde enorm. Maar je hebt eigenlijk maar een paar gebieden die aan elkaar gelinkt liggen…en alles waar je naar kijkt in de verte is niet toegankelijk. En ook qua missies valt het wel mee, je zult de omstandigheden waarin je familieleden om het leven zijn gekomen gaan verklaren…dus dat kun je aanhouden als richtlijn om naar een einde te werken….zodat het niet allemaal “eindeloos” voelt.
En dan rest je alleen nog om te genieten…want als je loslaat dat je niet weet waar je bent en wat je moet doen….en gewoon maar dingen gaat doen en ontdekken…dan zul je merken hoe makkelijk het spel je verder meeneemt. Genieten van de mooie graphics en af en toe achter je oren krabben van de onverwachte cutscenes 😉 Je wordt meegezogen in een verhaal waarin het verleden van Ethan en de fantasie van Ethan in elkaar overlopen en erg mooi wordt weergegeven (imho).
De rest van mijn bevindingen qua gameplay en beleving (en een klein deel storyline zonder spoilers) kun je het beste lezen in de PC review, want alles hier weer overnemen is beetje overbodig. Qua Verdict zal ik dezelfde geven als toen, want voor mij is het spel niet beter of slechter nu op de PS4. Een aanrader!