Dit jaar gaat bitch voor de derde keer met haar klasje naar Terschelling. Hoogste tijd om bitchgenoot eens te showen waar dit avontuur zich afspeelt. Dus de wekker ging om 6 uur en nog voor 7 uur reden we over de busbrug richting Harlingen. Bitch vond dat we wat vroeg op weg waren, maar uiteindelijk waren we keurig op tijd in Harlingen. Op tijd genoeg om nog een plekje in de parkeergarage bij de boot te vinden en op tijd om niet al te lang te hoeven wachten. Het was druk op de snelle boot. Elk plekje was bezet. Bitch en -genoot zaten helemaal achterin, in het middenpad. Dus nul uitzicht om van te genieten. In ons deel van de boot ook een luidkeels dreinende peuter, waarvan de bijbehorende papa het erg druk had met zijn iPad. Van een beetje bijslapen kwam helaas niets. Gelukkig duurt de snelle boot maar 45 minuten dus nog voor half tien stonden we op de kade in West-Terschelling.
Eerst maar eens koffie met een appelgebakje. Op het terras schoven ook twee jonge mannen aan. Mannen van de wereld, zo te zien. Ze bestelden een kopje thee. Verrassend! Daarna fietsen huren. Bij het eerste bedrijf bleken de elektrische fietsen op te zijn en bitch moet toch echt wel een e-bike hebben om een beetje fatsoenlijk te kunnen fietsen. De tweede verhuurder had gelukkig nog wel e-bikes. Krek dezelfde die bitch sinds kort thuis ook heeft, dus dat kwam wel goed. Bitchgenoot was stoer! Hij nam een gewone fiets heeft zich door de dag heen bij vlagen de tandjes getrapt.
De eerste stop was op het kamp van Hee6. Een klusgroepje was er druk aan het werk met het vervangen van gesneuvelde bedbodems en het stofzuigen van het dagverblijf. Even een praatje gemaakt, de paddenstoelen op het voetbal gefotografeerd en toen weer verder. Langs het Duinmeertje van Hee en het klimduin fietsten we naar Midsland. Daar was – zo hadden we op de boot al gezien – braderie. Het was er wat stillig en pas na een poosje realiseerden we ons dat wij gewoon erg vroeg waren. Blik geworpen in het plaatselijke kerkje, waar een praatgrage heer iets vertelde over de voor de “regeering” gereserveerde banken. Daarna weer even langs de kraampjes. Net als op Sardinië veel van hetzelfde: haren vlechten, dromenvangers, telefoonhoesjes, maar ook wel leuke dingen zoals schapenkaas met fenegriek. Lekker! Daar hebben we een puntje van gekocht. Bij het Wapen van Terschelling nóg maar een cappuccinootje. Het was nog niet eens 11 uur. Maar het begon drukker te worden. Fiets weer opgezocht, beetje lucht in de achterband van bitchgenoot en óp naar Formerum. Het plan was om het Wrakkenmuseum aldaar te regelen voor de groep, maar de aanwezige vakantiekrachten hadden geen idee. “Nee hoor, reserveren kan niet.” Dan maar per mail. De dingen die bitch wilde, waren daarmee gedaan. De rest van de dag lag open.
Eerst maar eens doorgefietst naar de Waddendijk, stukje over het buitendijkse pad. Ook nog even op een steiger gezeten om ons te laten bewaaien door de stevige bries. Toen er een groepje van zo’n tien kinderen arriveerde (met slechts één begeleidmevrouw die overigens met te hoog opgetrokken jurk vrolijk wijdbeens in ons uitzicht op een stoel neerstreek!) besloten we maar weer verder te gaan. De kids wilden zwemmen en springen vanaf de steiger en wij zaten een beetje in de weg. Ter hoogte van Hoorn de dijk weer verlaten en dwars doorgestoken naar het strand. Bij Paviljoen Kaap Hoorn hebben we de fietsen geparkeerd en het duin beklommen om de zee te zien. Omdat het duin nogal hoog is, hebben we maar afgezien van een bezoek aan de zee. Bij het (niet aan het) strandpaviljoen hebben we een half uur heel geduldig op een bankje gezeten zonder dat er ook maar iemand kwam vragen of we misschien iets wilden bestellen. Toen bitch al zwaaiend eindelijk de aandacht getrokken had, liep de serveermevrouw naar een ander stel en kondigde aan dat ze zo zou terugkomen. Niet dus. Enigszins teleurgesteld zochten we de fiets maar weer op om een stuk verderop bij Formerum een patatje te eten. Heel snel klaar en nog lekker ook!
Nu was het een kwestie van de bordjes West-Terschelling volgen. De route voerde weer langs de duinrand en vlak voor West-Terschelling ook door de duinen. Pittig klimmen af en toe. Voor bitch geen probleem. Even rommelen met de ondersteuning en de versnelling en boven was ze. Bitchgenoot kwam een poosje later puffend boven. Eenmaal in het stadje hebben we de fietsen ingeleverd. Winkelstraat bekeken, een stukje gelopen langs de haven, nog wat gedronken op hetzelfde terras als waar we de eerste koffie genoten hadden. Daar zat ook weer één van de theemannen met een broodje en een sapje. En een telefoon. Hij zat luidkeels en langdurig te bellen met iemand over zijn werk. Beetje irritant. Toen naar de boot. Bitchgenoot veroverde een plekje bij het raam, waar we vervolgens de hele reis geslapen hebben. Rozig en moe, maar heel tevreden!
bitchvandebovenbouw 
Plaats een reactie