ESG V2 verliest opnieuw

De modus van de viertallen competitie (een uur voor de partij plus 30 seconden per zet) zou eigenlijk moeten opleveren dat je vrij vroeg weer terug bent van een uitwedstrijd. Zo niet vanavond, om half een keerden wij weer in Emmen terug.

Vooral jammer voor Almar, die een lange avond moest toekijken, na een enorme kloppartij vanuit de opening, die hem een volle Toren en daarmee meteen de partij kostte.

Invaller Hans wist zijn partij steeds net niet gelijk te trekken, iets van slechte loper tegen goed paard of omgekeerd en toen de stukken van het bord waren, bleef een eindspel van 4 tegen 5 pionnen over, met een slechter geposteerde Koning, onhoudbaar dus, maar wel al veel later dan in de eerste partij streek hij de vlag.

Mijn tegenstander verraste mij met een stukoffer in de opening, dat ik niet mocht aannemen maar mij wel een pion kostte. Daarna heb ik nooit gelijk spel gekregen. Wel vond ik enige compensatie in een snellere ontwikkeling, ik koos voor een stukoffer met mataanval, maar dat mat heeft er nooit in gezeten. Leuke partij, veel bekijks, maar gewoon een regelmatige NUL.

Was Geert nog bezig. Een vermakelijke partij, loeispannend, tweesnijdend. Creatief en doelgericht werkte Geert toe naar een mataanval, terwijl zijn tegenstander dichtbij promotie was. Voor de toeschouwers leek het alsof de kansen een paar keer keerden. Het resulteerde in een eindspel van Loper met drie verbonden pionnen tegen Toren. Nadat toch nog even een remisemogelijkheid in de stelling kwam, wikkelde Geert in bijna 80 zetten toch fraai af naar winst. Onze eer gered!

Staunton V1 – ESG V2   3 – 1

Jonas Hilverda (1938) – Ton Selten (1719)  1 – 0

Erwin van Pelt (1968) – Almar Gerbens (1676) 1 – 0

Henk Seijen (1795) – Geert ten Hietbrink (1726) 0 – 1

Jan Hollander (1624) – Hans Hut (1465) 1 – 0