Ύστερα από τον κάθε ρυπογόνο-πνευματικά και ηθικά-κατακλυσμό, αισθανόμαστε την ανάγκη της κάθαρσης.
Και ασφαλώς την ανάγκη αυτή την αισθανόμαστε περισσότερο έντονη, αυτές τις μέρες, ύστερα απ’ την, ιδιαίτερα, ρυπογόνα προεκλογική και μετεκλογική περίοδο.
Αφού έτσι κι αλλιώς, τον τελευταίο καιρό, ζούμε και αναπνέουμε μια υπερβολικά επιβαρημένη ατμόσφαιρα:
Με τους ανούσιους και ανόητους λόγους, τους τρομοκρατικούς εκβιασμούς και τις απατηλές υποσχέσεις των κατ’ επάγγελμα απατεώνων πολιτικών.
Οι οποίοι, ιδιαίτερα, αυτή την εκλογική περίοδο φρόντισαν να δολοφονήσουν, πέρα απ’ την πατρίδα μας και το λαό της και τις λιγοστές ακόμη ελπίδες μας.
Γεγονός, για το οποίο είμαστε πολύ φορτισμένοι. Και για τα όσα, οδυνηρά, μέχρι τώρα, έχουμε πάθει, αλλά ακόμη περισσότερο για τα όσα χειρότερα μας περιμένουν.
Καθώς οι κανίβαλοι της τρόικας του εξωτερικού παρέδωσαν τη συνταγή της εξόντωσής μας στα ασπόνδυλα της τρόικας του εσωτερικού.
Ευκαιρία για μια τέτοια κάθαρση από τους ρύπους των ημερών μας προσφέρουν τα Γενέθλια του Προδρόμου, τα οποία γιορτάζουμε την Κυριακή, που μας έρχεται (24 Ιουνίου).
Και δεν θ’ αναφερθούμε, ιδιαίτερα, στα σχετικά με τη γέννησή του περιστατικά. Αφού, περισσότερο ή λιγότερο, μας είναι γνωστά.
Θα εστιάσουμε κυρίως την προσοχή μας στην προαναγγελία του αγγέλου προς τον πατέρα του Προδρόμου ότι ο γιος του θα γινόταν μέγας.
Η οποία προαναγγελία ενισχύεται περισσότερο από τη γνώμη του Χριστού γι’ αυτόν, όταν ο Πρόδρομος ήταν στη φυλακή.
Οπότε και είπε ότι μεταξύ όλων των ανθρώπων και των προφητών ακόμη δεν υπήρξε μεγαλύτερος απ’ τον Ιωάννη.
Αλλά ο πατέρας του Προδρόμου, προκειμένου να γίνει πραγματικότητα η προαναγγελία του αγγέλου, δεν θα μπορούσε να στείλει το γιο του, σε κάποια περίφημη στρατιωτική σχολή. Με δεδομένες τις πολιτικοστρατιωτικές, για το Ισραήλ, συνθήκες κατά την εποχή εκείνη.
Για να μπορέσει, έτσι, να γίνει ο γιος του ένας απ’ τους μεγάλους καταστροφείς της ιστορίας.
Απ’ αυτούς, των οποίων η μεγαλοσύνη μετριέται, συνήθως, απ’ τις χιλιάδες και τα εκατομμύρια των ανθρώπων, που εξοντώνουν. Απ’ τις πόλεις και τις χώρες, που καταστρέφουν. Και τα πάσης φύσεως κακουργήματα , που τους επιτρέπει η «ύβρις» της τερατώδους εξουσίας τους να διαπράττουν.
Ούτε οι πολιτικοοικονομικές δυνατότητες πιθανώς επέτρεπαν, σ’ έναν φτωχό ιερωμένο της ορεινής Ιουδαίας, να στείλει το γιό του σε κάποια απ’ τις περίφημες ρητορικές σχολές της εποχής εκείνης.
Ώστε να γίνει πολιτικός απατεώνας, τον οποίο η κυρίαρχη Ρώμη, θα τον χρησιμοποιούσε, για να ληστεύει τους υποταγμένους σ’ αυτήν λαούς.
Όπως τώρα συμβαίνει με την Αμερική και τη Γερμανία ή τις διάφορες πολιτικοοικονομικές μαφίες, όπως η Μπίλντεμπεργκ…
Που χρησιμοποιούν, προδότες πολιτικούς, για να καταδυναστεύουν χώρες και λαούς. Μεταξύ των οποίων και το δικό μας λαό και την πατρίδα μας.
Ούτε ακόμη θα μπορούσε να τον στείλει σε κάποια απ’ τις περίφημες φιλοσοφικές σχολές της εποχής εκείνης.
Για να γίνει κάποιος απ’ αυτούς, των οποίων οι πέννες και τα λόγια γίνονται, κάποτε, λόγχες για την περιφρούρηση του εκάστοτε κατεστημένου και τη δολοφονία των ανθρώπων του λαού.
Όπως κάποιοι ψευτοδιανοούμενοι προφέσσορες ή, για να θυμηθούμε και τον John Swinton, κάποιες «διανοούμενες πόρνες» της δημοσιογραφίας, που λειτουργούν ως πληρωμένοι δολοφόνοι…
Κι ούτε ακόμη τον έστειλε να επισκεφθεί και να μελετήσει σε κάποιες απ’ τις πολυδαίδαλες βιβλιοθήκες, για να αποθησαυρίσει τόνους αλλοπρόσαλλης γνώσης. Γιατί, όπως θα ‘λεγε κι ο Ηράκλειτος “πολυμαθίη νόον έχειν ου διδάσκει”!
Αλλά κι αν ακόμη το μπορούσε, το πιθανότερο ή μάλλον το απολύτως βέβαιο είναι ότι δεν θα υπέκυπτε σε κανέναν απ’ τους παραπάνω προκλητικούς πειρασμούς.
Γιατί τα δικά τους ιδανικά ήταν τελείως διαφορετικά.
Γι’ αυτό, ύστερα απ’ τα όποια τα παιδιά της εποχής εκείνης μάθαιναν γράμματα, ο Πρόδρομος τις «μεταπτυχιακές» του σπουδές τις έκαμε στην έρημο.
Στην οποία έτρεχαν πλήθη λαού, για να διδαχθούν τρόπους ζωής: Ατομικής και κοινωνικής. Με κυρίαρχα, βέβαια, μαθήματα τη μετάνοια, στο προσωπικό επίπεδο και τη δικαιοσύνη, στο κοινωνικό. Για την αλλαγή της νοσηρής νοοτροπίας και την αποκατάσταση της κοινωνικής ισορροπίας…
Αλλά τα τέτοιου είδους μαθήματα ήταν φυσικό και επόμενο να ενοχλήσουν θανάσιμα το κατεστημένο της εποχή τους. Με πρώτο βέβαια και χειρότερο τον μεγαλειότατο Ηρώδη.
Ο οποίος και έλαβε εναντίον του Προδρόμου τα γνωστά, προσήκοντα στα ήθη των εκάστοτε εξουσιαστών, δολοφονικά μέτρα.
Ανάλογα με αυτά, που χρησιμοποιούν οι εντιμότατοι και εξοχότατοι διαχρονικοί Ηρώδες.
Για να δολοφονούν τους λαούς και τους αντίστοιχα, αληθινούς, κατά το μάλλον ή ήττον, πνευματικούς ανθρώπους.
παπα-Ηλίας
ΥΠΕΡΒΑΣΗ 
Posted by Χρήστος Δημάρης on 22 Ιουνίου, 2012 at 2:58 μμ
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΠΡΑΞΙΑ: Καλημέρα πατέρα Ηλία. Το πρόβλημα των Χριστιανών δεν είναι μόνο η ορθοδοξία τους. Το κυρίως πρόβλημα είναι η ορθοπραξία μας. Οι περισσότεροι πιστεύουμε πως μας αρκεί να μην κάνουμε κακό στον πλησίον μας. Βέβαια δεν έχουμε όλοι μας το σθένος να γίνουμε σαν τον Πρόδρομο αλλά μπορούμε να μην είμαστε και τόσο φοβιτσιάρηδες και όποτε χρειαστεί να δείχνουμε και λίγη απο την γενναιότητα μας.
Posted by Ο μείζων και οι ασήμαντοι… « Στείριδα- el Steiri-Στείρι Βοιωτίας on 22 Ιουνίου, 2012 at 5:02 μμ
[…] πηγή Share this:TwitterFacebookEmailMorePrintDiggLinkedInRedditStumbleUponTumblrPinterestLike this:LikeBe the first to like this. […]
Posted by papailias on 22 Ιουνίου, 2012 at 5:49 μμ
Χρήστο, καλησπέρα
Με πρόλαβες! Συνήθως, όταν εξομολογούμαστε, μιλούμε για τα άσχημα, που κάναμε και όχι για τα καλά που δεν κάνουμε.
Και δεν κάνουμε, συνήθως, το καλό, γιατί δεν έχουμε το θάρρος. Και εδώ είναι, που υστερούμε εμείς οι, λεγόμενοι, χριστιανοί.
Posted by Παπα-Κώστας on 22 Ιουνίου, 2012 at 8:34 μμ
Το πνεύμα της Ερήμου!Πόσα έχουν να μας διδάξουν οι Πατέρες που ασκήθηκαν εκεί.Δυστυχώς το θάρρος,η ασκητικότητα,η μετάνοια,η συγχώρεση χαρακτηριστικά των Χριστιανών των πρώτων αιώνων αντικαταστάθηκαν από στεγνό ηθικισμό,στείρα συντήρηση(την οποία αποκαλούμε «παράδοση») και σεμνοτυφία.Όσο για το άνοιγμα στον πλησίον μας και στις ανάγκες του ούτε λόγος.Αυτή η άρρωστη νοοτροπία μας,μας οδήγησε και στο τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα.Γιατί όλα συνδέονται.
Posted by papailias on 22 Ιουνίου, 2012 at 9:33 μμ
παπα-Κώστα, καλησπέρα
Τα είπες όλα. Και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο.
Αυτό, που θέλω εγώ είναι να σ’ ευχαριστήσω για την επικοιοινωνία και τη δημιουργική σου συμμετοχή.
Δεν μπορώ, παρά να επαναλάβω το ακροτελεύτιο του σχολίου σου:
«Όσο για το άνοιγμα στον πλησίον μας και στις ανάγκες του ούτε λόγος.Αυτή η άρρωστη νοοτροπία μας,μας οδήγησε και στο τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα.Γιατί όλα συνδέονται.»!……
Posted by Παπα-Κώστας on 22 Ιουνίου, 2012 at 10:45 μμ
Παπά Ηλία,ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.Πρέπει ακόμα να σε ευχαριστήσω για τη διέξοδο έκφρασης που μας δίνεις μέσα από το blog σου.Από ότι βλέπω είμαστε πολλοί αλλά σκόρπιοι.Η επι-κοινωνία στην εποχή μας είναι τόσο σπάνια όσο και το να βρεις ανθρώπους με ανοικτούς ορίζοντες στον λεγόμενο εκκλησιαστικό χώρο.Κάτι απαραίτητο για να δράσει το Άγιο Πνεύμα.
Posted by Χρήστος Δημάρης on 23 Ιουνίου, 2012 at 12:08 πμ
ΑΝΟΙΚΤΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΗΘΙΚΙΣΜΟΣ: Πατέρα Ηλία και πατέρα Κωνσταντίνε, να προσθέσω και εγώ πως και μεις οι λαϊκοί χαιρόμαστε να βλέπουμε ιερείς με ανοικτούς ορίζοντες. Και έχεις δίκηο πατέρα Κωνσταντίνε. Υπάρχουν πάρα πολλοί μέσα στον εκκλησιαστικό χώρο που έχουν ανοικτούς ορίζοντες. Μόνο που όπως και συ σωστά παρατηρείς είναι σκόρπιοι. Και τέλος είναι επίσης σωστή η παρατήρηση που κάνεις για τον ηθικισμό που επικρατεί. Κατά την γνώμη μου αυτός ο ηθικισμός και την δημιουργία μιας κοινωνίας ανθρώπων εμποδίζει και διαλύει τις ήδη υπάρχουσες κοινωνίες.
Posted by papailias on 23 Ιουνίου, 2012 at 7:52 πμ
παπα-Κώστα και Χρήστο
Είμαστε πάμπολλοι. Αυτά, που γράφω εδώ, τα λέω, συχνά και στους ναούς. Η συντριπτική πλειονότητα συμφωνεί. Ελάχιστοι διαφωνούν ή και διαμαρτύρονται.
Δυστυχώς η «ζύμη» των λεγόμενων «θρησκευτικών» οργανώσεων, που στήριξε τη Χούντα, συνεχίζει να στηρίζει τη δεξιά της Μπίλντεμπεργκ. Και να δηλητηριάζει το λαό με τη φασιστική της νοοτροπία. Θυσιάζοντας και πατρίδα και θρησκεία. Και τα πάντα…
Πάντα στο βωμό του μαμωνά….
Posted by Παπα-Κώστας on 23 Ιουνίου, 2012 at 8:22 πμ
Παπα-Hλία και Χρήστο καλημέρα.Η αλήθεια είναι ότι ο οργανωσιακός άνεμος πνέει ακόμα ισχυρός στην εκκλησία.Χαρακτηριστικό αυτό που μου είπε μια πολύ καλή και έξυπνη κυρία πρόσφατα,ότι»στην Εκκλησία η γυναίκα είναι κατώτερη από τον άντρα,έτσι μάθαμε τόσα χρόνια».Στα πολιτικά έχουμε μείνει στη «δεξιά του Κυρίου».Πάντως τα πράγματα,έστω και αργά,αλλάζουν.
Posted by Χρήστος Δημάρης on 23 Ιουνίου, 2012 at 10:47 πμ
Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ. Η ορθοδοξία έχει όση θρησκεία θέλουμε αλλά θρησκεία δεν είναι… Δεν θυμάμαι να σας πω που διάβασα αυτές τις αλήθειες. Το θέμα όμως είναι να τις κάνουμε πράξη όλοι μας (και περισσότερο εσείς οι ιερείς) για να πάψουμε να είμαστε το δεκανίκι της εξουσίας. Όσο γι αυτά που λες για τις γυναίκες πατέρα Κωνσταντίνε δεν τα καταλαβαίνω. Δεν είναι οι γυναίκες κατώτερες από τους άνδρες; (αστειεύομαι φυσικά)
Posted by papailias on 23 Ιουνίου, 2012 at 11:19 πμ
παπα-Κώστα, Χρήστο
Ο Χριστός στη δευτέρα του παρουσία θα βάλει τους δίκαιους στα δεξιά του και τους άδικους στ’ αριστερά του…
Τη δικαιοσύνη, κατά τεκμήριο, λέγεται πως υποστηρίζουν οι αριστεροί και την αδικία (ελεύθερη αγορά, κλπ) οι δεξιοί. Άρα…
Βεβαια οι αριστεροί, συνταίριασαν την όποια δικαιοσύνη, στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, με την καταπιεση.
Ενώ οι δεξιοί, στον καπιταλιστικό κόσμο. την αδικία με την ελευθερία.
Η χρυσή τομή βρίσκεται στο Ευαγγέλιο. Όπου συνταιριάζεται η ελευθερία (χωρίς αδικία) με την δικαιοσύνη (χωρίς καταπίεση).
Ωραίο το «Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ»!
Συνεπώς όσο ακριβέστερα ακολουθείται το Ευαγγέλιο, τόσο περισσότερη ορθοδοξία έχουμε και τόσο λιγότερη θτησκεία…
Posted by Σοφία Κου on 23 Ιουνίου, 2012 at 1:43 μμ
Στο κάθε λεπτό της ζωής μας υπάρχει η πρόκληση να μπούμε για πρώτη ή πολλοστή φορά στην έρημό μας!!
πάτερ, ευχαριστούμε και πάλι για την ασίγαστη φιλάνθρωπη φωνή σας!!
την ευχή σας!!
Posted by Χρήστος Δημάρης on 23 Ιουνίου, 2012 at 1:52 μμ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑ: Αυτά τα δύο αγαπά ο λαός μας όπως τα αγαπούν και όλοι οι λαοί του κόσμου. Η δεξιά καπηλεύεται την έννοια της πατρίδας και η αριστερά καπηλεύεται την έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης. Τα πρόσωπα που ασχολούνται με την πολιτική και στα οποία μπορούμε να ελπίζουμε κατά την γνώμη μου είναι τα εξής: Ο Κάμμενος, ο Δημαράς ο Μαριάς και η παρέα τους. Ο Τσίπρας ο Λαφαζάνης ο Παπαδημούλης και η παρέα τους. Ο Παπαθεμελής ο Σταμπολιάδης ο Καζάκης και η παρέα τους. Και τέλος ο Καραμπελιάς και οι ομάδες του Αρδην και της Ρήξης. Μακάρι να αρχίσουν ένα σοβαρό διάλογο που να καταλήξει στην δημιουργία ενός καινούριου πολιτικού και κοινωνικού φορέα προς όφελος του λαού.
Posted by papailias on 23 Ιουνίου, 2012 at 6:42 μμ
Σοφία
Είχα χάσει τα ίχνη σου. Εμφανίζεσαι πού και που σαν κομήτης.
Η κάθε φωνή, που κρύβει ανθρωπιά και συμπάθεια είναι φιλάνθρωπη.
Η έρημος είναι απαράκλητη απ’ την πλευρά των ανθρώπων, αλλά κρύβει την παράκληση του Θεού.
Κι ο καθένας μας διαλέγει αυτό, που περισσότερο του ταιριάζει ή το μπορεί.
Ευχαριστώ για την επικοινωνία…
Posted by papailias on 23 Ιουνίου, 2012 at 6:47 μμ
Χρήστο
Είσαι καταπληκτικός! Το ίδιο ακριβώς σκέπτομαι κι εγώ.
Αρκεί όλοι αυτοί να λειάνουν κάπως τις γωνίες τους.
Να ιδούν το κοινό καλό. Και να μονοιάσουν.
Όπως μονοιάζουν και τα βρίσκουν οι ποιτικοί μαφιόζοι, που μας τυραννούν και μας ληστεύουν.
Άμποτε!…
Posted by papailias on 23 Ιουνίου, 2012 at 7:07 μμ
Από τους «Ενωμένους Μπλόκερ»:
Ο/Η Ενδελέχεια είπε…
Οι επιλογές μας μας κάνουν αυτό που είμαστε, όχι οι ικανότητες από μόνες τους, ή οι »καλές προθέσεις»…
Ο/Η παπαηλιας-υφαντης είπε…
Ενδελέχεια
Ευχαριστώ για το συμπυκνωμένο ωραιότατο σχόλιο.
Είμαστε-αν καλά κατάλαβα-ο ενεργός τρόπος ζωής, που επιλέγουμε να ζήσουμε.
Και όχι ο αδρανής ναρκισσισμός μας ή
οι οποιοιδήποτε ευσεβείς πόθοι μας…
Posted by Χρήστος Δημάρης on 24 Ιουνίου, 2012 at 8:17 μμ
ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΤΑ ΟΣΤΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ; http://adontes.blogspot.gr/2012/06/blog-post_590.html?m=1
Posted by Γιώργος Μεσσηνία on 24 Ιουνίου, 2012 at 10:10 μμ
Καλησπέρα Χρήστο, άκουγα τον «Χορό των σκύλων», που ανέφερες.
Πόσα νοήματα και πόση αλήθεια κρύβει…
Σπουδαίος ο Ιωάννης ο Πρόδρομος και με απύθμενη υπομονή φαντάζομαι.
Το «φωνή βοόντος εν τη ερήμω» δεν έμεινε τυχαία, ακόμη και σήμερα τόσα παθαίνουμε, αλλά δεν μαθαίνουμε, ντουβάρια!
Καλησπέρα σε όλους τους ..υπερβατικούς, καλησπέρα παπα-Ηλία!
Posted by Χρήστος Δημάρης on 24 Ιουνίου, 2012 at 11:15 μμ
ΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΜΑΣ; Καλησπέρα Γιώργο. Με την ευκαιρία του άρθρου του πατέρα Ηλία θέλω να πω και το εξής: Στην ορθοδοξία τρία μόνο γενέθλια γιορτάζουμε. Του Χριστού, της Παναγίας και του Ιωάννη του Προδρόμου. Τα άλλα γενέθλια είναι ξενόφερτα. Εμείς γιορτάζουμε μόνο το όνομα μας. Την ήμερα όμως που γιορτάζουμε το όνομα μας είναι η ημέρα της κοιμήσεως του Αγίου του οποίου έχουμε το όνομα. Έτσι όπως το βλέπω εγώ τα πραγματικά γενέθλια των Χριστιανών είναι η ημέρα της κοιμήσεως τους. Άκουσε και άλλο ένα υπέροχο τραγούδι του Χατζιδάκι. Οι σκηνές στο βίντεο είναι απο την σουρεαλιστική ταινία sweet movie που περιείχε και αυτό το τραγούδι. Διάλεξα το συγκεκριμένο βίντεο για να δούμε με τα μάτια μας το «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω» ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΤΩ ΣΤΟΝ ΚΑΜΠΟ: http://www.youtube.com/watch?v=3IcDGb9IlZM&feature=youtube_gdata_player
Posted by Γιώργος Μεσσηνία on 25 Ιουνίου, 2012 at 5:34 μμ
Καλησπέρα παπα-Ηλία!
Μιας και επέπληξα τον εαυτό μου, επειδή παριστάνω τον ξερόλα και σχολιάζω, λέω να μην το κάνω εφεξής, αλλά να παρακουθώ με αγάπη το μπλογκ αυτό ανελλιπώς και να περιοριστώ σε αυτό.
Οπότε είπα «ας γράψω ένα …σεντόνι, με μια άποψή μου- για να μην έχω το μικρόβιο να ξανασχολιάσω γενικά».
Διάβαζα έκπληκτος τις προάλλες, σε ένα πρωτοσέλιδο, σε εποχή μνημονίου-κρίσης-αδιεξόδων, πως …αναζητούνται μια σειρά από πρόσωπα για να διοικήσουν οργανισμούς, δημόσιες επιχειρήσεις και μεταξύ άλλων …νοσοκομεία!
Ανερυθρίαστα χωρίς όρους και προϋποθέσεις ή κάποιου είδους αξιολογική/επιστημονική θωράκιση, επιλέγονται άτομα και ορίζονται για να διαχειριστούν καταστάσεις από την οργάνωση των οποίων εξαρτώνται ζητήματα ανθρώπινης επιβίωσης!
Και ο έχων τη κατάλληλη γνωριμία, το κατάλληλο βιογραφικό (αφισσοκολλητής, καλός φίλος, με άμεση απονομή τίτλων και πιστοποιητικών, διδακτορικών κλπ…) θα αναλάβει τη διοίκηση και όλα θα βαίνουν καλώς….
Είμαι απίστευτα πολέμιος του μνημονίου ως δανειακής σύμβασης, ως μηχανισμού εξάρτησης, αδιεξόδων, έλλειψης προοπτικής, ευκαιρίας για πολλούς να «επενδύσουν» με το αζημίωτο, να αγοράσουν τα πάντα σε τιμή ευκαιρίας.
Όμως δεν θα πρέπει να λησμονούμε και το ποιες καταστάσεις έφεραν το μνημόνιο…
Και γι’ αυτές ακόμη και λεγόμενα «αντι-μνημονιακά» κόμματα δεν κάνουν τη παραμικρή αναφορά, θαρρεί κανείς πως είναι επουσιώδη και αδιάφορα με την κατάσταση που βρισκόμαστε!
Ας το αντιστρέψω όμως…
Ας υποθέσουμε πως ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, που προπονήθηκε με αυστηρή πειθαρχία, κάτω από πρόγραμμα, υπό την επιτήρηση των κατάλληλων ανθρώπων ακουλουθώντας συγκεκριμένη δίαιτα, συγκεκριμένους ρυθμούς ζωής, έρχεται η ώρα να ασκήσει το «επάγγελμά» του αλλά ο κομματάρχης έχει άλλη άποψη και βάζει μέσα στο γήπεδο να αγωνιστεί τον …Μητσάρα, με τις χοληστερίνες του, τα κιλάκια του… αλλά έλα που είναι «δικός» μας!
Τι αποτέλεσμα θα παραχθεί;;;
ΜΗΔΕΝ!
Λογικότατο είναι και αναμενόμενο…
Τι μας κάνει να πιστεύουμε λοιπόν, πως όταν αυτός που θα βρεθεί στη δημόσια διοίκηση δεν είναι λχ απόφοιτος μιας εθνικής σχολής δημόσιας διοίκησης, αλλά κάποιος που μπήκε από το παράθυρο, πως δεν θα καταρρεύσει η δημόσια διοίκηση, το κράτος ολόκληρο;;;
Τι μας κάνει να πιστεύουμε πως αν αυτοί που θα ασκούν διοίκηση σε νοσοκομεία δεν είναι επιστήμονες της διοίκησης μονάδων υγείας, αλλά κολλητάρια του «χ» πατριδοκάπηλου πολιτευτή, δεν θα καταρρεύσουν τα νοσοκομεία;;;
Ακόμα και οι ίδιοι οι θεσμοί, το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα έχουν καταρρεύσει γιατί πολύ απλά, η «αντιπροσώπευση» έχει ταυτιστεί με τη δημοκρατία!
Τους λες για «δημοψήφισμα», για να αφουγκραστούν τη κοινωνία και βγάζουν σπυριά!
Ούτε καν την ανάγνωση ενός εκλογικού αποτελέσματος, καταδέχονται να διαβάσουν ορθά ως έχει.
Αποτέλεσμα;;;
Μένουμε στο περιτύλιγμα, χάνεται η ουσία και το περιεχόμενο της δημοκρατίας, οι πολίτες αγνοούνται και το κενό έρχονται να καλύψουν φυσικότατα ακραίοι σχηματισμοί…
Ή μήπως το χαστούκι του Κασιδιάρη σε μια γυναίκα, σε μια ανθρώπινη ύπαρξη επιβραβεύτηκε επειδή οι πολίτες ήταν κανίβαλοι και αγαπούν τη βία;
Απλά απηύδησαν και το είδαν σαν βεγγαλικό σε ένα υπνωτισμένο πολιτικό τοπίο που αναπαράγει τσιτάτα, κραυγές, τυπικότητες και στεγανά.
Η δημοκρατία δεν κινδυνεύει παρά μόνο από τους «υπερασπιστές» της τελικά, οι οποίοι απλά χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους μένοντας σε θεατρινίστικες διαπιστώσεις, όταν βλέπουν στο καθρέφτη τις συνέπειες της αδιαφορίας τους και της έλλειψης δημιουργικότητας.
Τύπικα όλοι μπορεί να είμαστε Χριστιανοί, Δημοκράτες, σοσιαλιστές, φιλελεύθεροι, αριστεροί, πατριώτες και πάει λέγοντας…
Και επειδή εχθές ήταν ημέρα μνήμης του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, αυθόρμητα έσκασε στη σκέψη μου η ατάκα που πέταξε στους φαρισαίους της εποχής του «ακόμα και αυτές τις πέτρες ο Θεός μπορεί να τις κάνει παιδιά Του»!!!!
Posted by Χρήστος Δημάρης on 25 Ιουνίου, 2012 at 6:28 μμ
ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ: Φίλε και αδελφέ Γιώργο είσαι πολύ αυστηρός με τον εαυτό σου. Αν ο καθένας από τους αναγνώστες γίνει το ίδιο αυστηρός τότε δεν θα σχολιάζει κανείς. Και αν γίνει και ο πατέρας Ηλίας το ίδιο αυστηρός τότε δεν θα γράφει ούτε αυτός. Ο καθένας πρέπει να συμπληρώνει τον άλλον και γι αυτό σε παρακαλώ να μην κάνεις πράξη αυτά που γράφεις στο….σεντόνι σου. Και τελειώνοντας το σχόλιο μου θέλω να σου πω πως πάντα περιμένω να διαβάσω με χαρά τα σχόλια σου.
Posted by Γιώργος Μεσσηνία on 25 Ιουνίου, 2012 at 7:16 μμ
Ευχαριστώ Χρηστάρα με συγκινείς, απλά δεν έχω και τι να προσθέσω παραπάνω, στα υπέροχα κείμενα του παπα-Ηλία, πάνω-κάτω αυτό το «σεντόνι» που έγραψα με εκφράζει.
Ποτέ δεν σχολίαζα, με αφορμή αυτό το υπέροχο blog συνέχισα πιο συστηματικά.
Είμαι οπτικός τύπος πιο πολύ άλλωστε.
Ευχαριστώ και πάλι!!!
Posted by papailias on 25 Ιουνίου, 2012 at 9:03 μμ
Γιώργο
Καλησπέρα, έστω και με ενός 24ώρου καθυστέρηση. Και σε όλους τους υπερβατικούς (μου άρεσε ιδιαίτερα αυτοί η προσφώνηση).
Σχετικά με το εκτεταμένο σχόλιό σου, το μόνο, που έχω να παρατηρήσω είναι πως έχουμε «μία από τα ίδια».
Και θα ΄χουμε ακόμη χειρότερα. Όταν επισκευαστούν καταλλήλως η πρωθυπουργάρα μας και η υπουργάρα των οικονμικών. Και βέβαια καλά να είναι κι όλοι οι άλλοι…
Συμφωνώ με το σχόλιο του Χρήστου, σχετικά με την απόφαση να σταματήσεις τα σχόλια.
Ο καθένας μας χρειάζεται τους άλλους.
Άλλωστε η Εκκλησία προϋποθέτει τη σναναστροφή και την επικοινωνία.
‘Όπου δύο ή τρείς συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί και εγώ μετ’ αυτών είμί», λέει-αν δεν κάνω λάθος-ο Χριστός.
Posted by Γιώργος Μεσσηνία on 25 Ιουνίου, 2012 at 9:10 μμ
Οπότε κάνω μια «υπέρβαση» να σχολιάζω τουλάχιστον στο ένα από τα 2-3 αγαπημένα μου blog, στην υπέρβαση!
Όσο για τα υπουργεία, να καταλάβω πως μοιράζονται (τα βλέπουμε όλοι χρόνια ολόκληρα και το παζάρι που γίνεται), αλλά να μοιράζονται θέσεις διοικητάδων σε οργανισμούς σα να είμαστε Νεπάλ, δεν το περίμενα!
Posted by Χρήστος Δημάρης on 25 Ιουνίου, 2012 at 9:36 μμ
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΙΛΙΚΙΑ: Μας έλεγαν ότι πρέπει να φτειαχτεί το συντομότερο δυνατό μια κυβέρνηση γιατί πρέπει να παραστεί στην σύνοδο κορυφής! Μας λένε ότι η πατρίδα περνά κρίσιμες ώρες και δεν έχουμε ούτε υπουργό οικονομικών!
Posted by Γιώργος Μεσσηνία on 25 Ιουνίου, 2012 at 10:50 μμ
Κρίσιμες ώρες πες περνάμε, κακά τα ψέματα, εδώ που μας έφτασαν…
Πες άνθρωποι είμαστε όσο και να διαφωνούμε με τον Σαμαρά, σε θέμα υγείας δεν λέμε τίποτα.
Αλλα…
Το παραμύθι με το υπουργείο οικονομικών, με τον ΥΠ.ΕΞ -πρώην διπλωμάτη καριέρας- να μην γνωρίζει ότι η συνάντηση ήταν σε επίπεδο αρχηγών κρατών, ο Βενιζέλος, με τον Κουβέλη να κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει …είναι όλα αυτά ενδεικτικά σε τι μπανανία χώρα ζούμε!
Posted by papailias on 25 Ιουνίου, 2012 at 9:14 μμ
Χρήστο
Συμφωνώ μαζί σου, σχετικά με τα γενέθλια.
Και βέβαια ευχαριστώ για τις τόσες άλλες ιδέες, τα βίντεο και τα άσματα, που συνεισφέρετε όλοι σας στον κορβανά του μπλοκ.
Ολομόναχος θα είχα απογοητευτεί και θα τα είχα εγκαταλείψει.
Posted by Χρήστος Δημάρης on 25 Ιουνίου, 2012 at 11:04 μμ
ΤΗΝ ΠΕΡΔΙΚΑ ΠΟΥ ΠΙΑΣΑΤΕ: Πατέρα Ηλία άκουσε και το τραγούδι που αγαπώ πιο πολύ από όλα τα τραγούδια: http://www.youtube.com/watch?v=TsT0ad9gfV4&feature=youtube_gdata_player
Posted by Παπα-Κώστας on 25 Ιουνίου, 2012 at 11:25 μμ
Ε καλά,ποιος περίμενε το παραμικρό ίχνος σοβαρότητας σε αυτή την τερατώδη,θυμίζοντας τον δημιουργημένο από κομμάτια πτωμάτων Φρανκενσταιν,κυβέρνηση;Ό,τι χειρότερο είχε να επιδείξει το πολιτικό σκηνικό τα τελευταία 40 χρόνια ενώθηκε σε αυτή τη κυβέρνηση.Ας όψεται ο τρομακτικός ώρεσ ώρες συφερτός που έχει πίσω του ο Τσίπρας.Ελπίζω να ξεκαθαρίσει σύντομα την κατάσταση στο κόμμα του.Όπως ελπίζω να ωριμάσει και ο ελληνικός λαός.
Posted by papailias on 26 Ιουνίου, 2012 at 10:45 πμ
Χρήστο, καλημέρα
Ωραία η ηπειρώτική πέρδικα. Εμένα μου αρέσουν τα θρακιώτικα και τα μικρασιατικά. Και βέβαια και τα ηπειρώτικα.
Και πάλι ευχαριστώ
Posted by papailias on 26 Ιουνίου, 2012 at 10:51 πμ
παπα-Κώστα
Συμπάθα με, αλλά εγώ πιστεύω ότι μας παίζουν με σημαδεμένη τράπουλα. Τ’ αποτελέσματα είναι προαποφασισμένα.
Οι εκλογές είναι απλά μια θετρικά παράσταση, στην οποία ο λαός είναι κομπάρσος.
Ήταν ποτέ δυνατόν τα καθάρματα αυτά, που έδωσαν ρεσιτάλ βαρβαρότητας και αγριότητας σε βάρος του λαού να σεβαστούν τη θέλησή του.
Γιατί σε μένα τουλάχιστο φαίνεται αδιανόητο ότι ο λαός ψήφισε τους μεγαλοαπατεώνες αυτούς.
Τους μεγαλύτερους προδότες και κακούργους απο καταβολής του ελληνισμού…
Posted by Παπα-Κώστας on 26 Ιουνίου, 2012 at 1:43 μμ
Πάτερ μου,χαίρε.Γνωρίζω προσωπικά πάρα πολλά άτομα που παραμονές των εκλογών αδειάζαν τα σούπερ μάρκετ από όσπρια και ζυμαρικά από φόβο μη μας βγάλει ο ΣΥΡΙΖΑ από το ΕΥΡΩ και άλλους τόσους που ξαναψήφισαν ΝΔ από το φόβο του Αλέξη!Ξέχωρα ιερείς με τις οικογένειές τους.Άλλωστε αυτός ο λαός δεν ξαναψήφισε Σημίτη μετά τα Ίμια και τον Οτσαλάν;Σε ποια περίπτωση τις τελευταίες δεκαετίεςδείξαμε ωριμότητα ή μαχητικότητα;Ούτε καν σαν καταναλωτές στις αυξήσεις των τιμών των προιόντων δεν αντιδράσαμε ποτέ.Και τόσοι που αντιστάθηκαν πολλοί ηταν.Και ίσως μια παρακαταθήκη για το μέλλον.