Vanden Schat der Armen

Inden eersten wildy sterck sijn ende ghesondt,

En sonder sieckten, soo maeck ick u cont,

Zijt vrolijck’en wilt sonder sorghe zijn,

Groote sorge laet niet by u tot morghen zijn.

Die sijne gesontheyt begheert t’onderhouden / die moet hem neerstich wachten voor al te groote sorghe / want onnutte sorgh maeckt de menschen out ende grau voor sijnen tijt / ende verdrooght ende vercleynt het lichaem, het belet het slapen / ende beneemt den mensch zijne crachten / eň brenght aen teeringhe ende cortsen / ende meer andere sieckten. Daerom wildy wel doen soo wacht u voor al te groote sorge / ende doet u beste om wel ende eerlijck te leven : ende rechtveerdigh ende eerlijck u broot te winnen: ende den Heere sal voor u sorgen die alle dinck schickĕ sal soo’t best ende salighste is: want onse sorge ende arbeyt magh daer niet in helpen / als ons Godt den Heere niet helpen en wil: maer al ons welvaren moet van den Heere comen die wy om gratie behooren te bidden / eň doen ons uyterste neerstigheyt om wel te leven / ende bevelen voort alle sorge eň swarigheyt Godt den Heere / die alle dinghen ten besten voegen ende schicken sal.

Een bedroeft herte doet dĕ mensch pijne swaer

Ende brenght den mensch ter doodt dats waer,

Maer een vlijtich herte wel ghemoet

Is dat den jonghen gheest bloeyen doet.

Desgelijckx lanck-durige droefheyt beneemt den mensch sijne gesontheyt / eň maeckt hem dom ende plomp van verstăt / eň crenckt de memorie / bederft het bloet / maeckt een mensch ongesŏt / doet hem zijn lieffelijcke coleur vergaĕ / eň verteert hem sijne crachten / eň helpt den mensch in teeringe / ende ten lesten totter doot. Daerom

soo

vorige pagina
index