jump to navigation

Critica : Festival Internacional de Ortigueira.

15 de Xullo 2006 - Enviado por xu a: Crítica,Novas
Trackback

Mestizaje de patrocinio
FERNANDO NEIRA
EL PAÍS – Cultura – 09-07-2006
Galicia & Outras Músicas.Uxía (voz), Xosé Manuel Budiño (gaita, flauta), Leilía (pandereteiras), Nova Galega de Danza + Casa Limón (Jerry González, Niño Josele, Concha Buika, Antonio Serrano, José Reinoso, Hip Hop Roots). 7 de julio.

Había el viernes mucho talento congregado, quién lo duda, en la alameda de este confín atlántico. Sin embargo, ni gallegos ni latinos pudieron sacudirse la sensación de que nos encontrábamos ante un matrimonio comisionado, un mestizaje de patrocinio. Todos tiraron de profesionalidad y esbozaron las mejores de sus sonrisas, pero aquello nunca pareció otra cosa que un provechoso bolo veraniego…….

Con todo, hubo quien supo salir casi airoso de semejante revoltijo. Uxía, por ejemplo. La mejor garganta al otro lado del puerto de Pedrafita, entregó una Rianxeira con un tratamiento armónico que, sin tanto acople, habría sido una delicia, y compartió acaso el hermanamiento más sincero y emotivo en esta gran noche de los maridajes de conveniencia: la fusión de sus Verdes são os campos con los Ojos verdes en la voz de Concha Buika. Antes, la guineana de Mallorca también nos había regalado una muy notable ranchera, inédita, de sabor mexicano-gitano-afrocoplero. Así, así.

Otros resquicios para el asombro: la armónica de Antonio Serrano enfilando las Estaciones porteñas de Piazzolla con la única ayuda del pianista uruguayo José Reinoso, o una secular Danza de canteiros de Budiño con el soporte de la percusión brasileña. Pero el gaitero de Moaña anduvo irregular, virando hacia un jazz-fusión musculoso pero frío, y cediéndole un extraño protagonismo a David Salgado, un rapaz macizorro que siempre pareció más interesado en lucir abdomen, pectorales y pezones asaeteados que en demostrar si puede ganarse la vida de bailarín, percusionista y cantante, como en teoría pretende.

Ya en el último tramo, la matraca carnavalera de Hip Hop Roots acabó abrumando a las cinco pandereteiras de Leilía, cuyo vigor ancestral quedó sepultado bajo las inclementes percusiones bahianas. Cuando se libraron de ellas, extrañamente, optaron por su repertorio más ligero y evanescente, con lo que tampoco mejoró mucho la historia. Y entre medias, El Neng de Castelfa (sí, sí, el de la tele) había irrumpido entre saltitos como “aparición estelar” para canturrear una de Caetano. Pues vale.

Total, que después de cuatro horas y pico de probaturas, aspavientos y ensamblajes varios, se imponía la sensación de una empanada mental considerable. Y acaso fuera ése, el de la empanada, el único homenaje real que se le brindó el viernes a la cultura gallega.

Comentarios

1. marian - 16 de Xullo, 2006

1º. Se Uxía é a mellor garganta do outro lado de Pedrafita entón Guadi Galego e Ugía Pedreira son as mellores voces.
2º Certo que Davide Salvado está mais pendente da sua imaxen que de cantar ben.
3º Budiño debera tocar a gaita o mellor posible e verse arroupado de profesionais ó redor de si.
4º As pandereteiras de Leilia estiveron ben acompañadas por Hip Hop roots que lle puxeron os arranxos rítmicos interesantes que normalmente faltan nos seus concertos.
5º O concerto en xeral non foi moi creible.

2. Lois - 16 de Xullo, 2006

é un escandalo que se gasten tantos cartos nun espectaculo lamentable que non gustou a ninguen. Habendo tanto talento no país; é a istoria de sempre… da afinacion de davide pandereteiro, interpretacion de budiño gaiteiro, e demáis deficiencias do susodito espectaculo sobra falar….

3. Birnarem - 18 de Xullo, 2006

Todo esto era moi previsible cando se anunciou o comercialoide espectáculo que estaban preparando. Como xa comentei algunha vez deberíamos de decatarnos dunha vez que o que fai realmente única e atractiva á nosa música e a súa autenticidade por sí mesma, algo que se perde cando se lle da protagonismo a outras músicas, resultando misturas difícilmente dixeribles.

E non estou en contra das mestizaxes ou misturas de músicas, pero só cando mantense a identidade da nosa música, cando ela é a protagonista apoiada por outras influencias que a complementan, e sempre por convencemento e necesidade dos propios intérpretes e non polo desexo exclusivo de crear un produto que venda máis ou contente aos que todavía pensan que a música galega por sí mesma non vende.

E con todo isto boto en falta o budiño do seu primeiro ou segundo disco, lamento que Leilía cada vez estén máis descentradas pensando en cómo adaptar a súa música ao seu enésimo colaborador foráneo, e me pregunto a estas alturas se toda esta xente recorda o camiño marcado por Milladoiro dende os seus inicios (polo menos ata o disco Iacobus Magnus) onde a nosa música era a protagonista, con ricas influencias doutras músicas, pero sen necesidade de colaboracións estelares nin perda de protagonismo por parte da nosa música.

¡Recuperemos Ortigueira e a nosa música! 😛

4. ROBERTO - 19 de Xullo, 2006

Hola amigos!!!:
Intentei engadir este agradecemento doutro xeito pero non o conseguin asi que…ei vai!!!
Primeiro dicir que estou totalmente dacordo que o espectaculo do venres foi moi decafeinado.Salvo Leilía…foi todo moi….raro,ainda que debo engadir que a mestura de Hip hop roots Leilía non me desagradou en absoluto…certo é que estou acostumado a ver a Leilía doutro xeito pero para min,ainda estivo ben. Todo o demais foi un pouco apalanque, porque sendo un pouco realistas, a xente o que quere no festival é festa!!!!Sentino moito por Uxía, porque a min gustoume, pero era unha actuación desencaixada, a xente non a recibiu moi asi…Pero xa “el bombazo total” foi Concha Buika y el gran Javier Limon…Bufff!!!QUE TOSTÖN!!!
De Budiño…non sei que dicir porque é a primeira vez que o vexo asi…neste plan e non sei que dicir.E dos demái que faltan (“El Neng”, e Davide Salgado….)pois era a primeira vez que os vía asi que…ni fu ni fa.
Pero o meu comentario realmente non era para criticar o do Venres, tamen hai que dicir algo bon do festival, non?
Por exemplo eu debo dar un especial agradecemento a CMTF polos seus obradoiros.Asistin o de baile tradicional e paseino DPM.Espero que isto vaia adiante, sería unha boa forma de ir recuperando o verdadeiro festival, xa que fai anos xa había obradoiros no Festival.
Eu daquela non puiden disfrutar deles,cando empecei a asistir o festival, xa non existían, tan só puiden fai 2 ou 3 anos a un de baile irlandes e fai catro a un de baile tradicional que fixeron os amigos CARUNCHOS.
Pareceme unha iniciativa xenial.Noraboa!!!
Gracias en especial a Serxio Cobos, Uxía Pedreira, Pilar Araújo, Davide Salgado,Ramon Pinheiro,Nacho Muñoz, asi como todos os que colaboraron nos obradoiros( como o gran acordeonista Alonso!!!!).
En serio estou fondamente agradecido…GRACIAS!
E algo mais…..Bueno e non sei vos pero o Sabado e Domingo…a pesares do venres…os concertos aínda estiveron algo ben, non?
(é certo que GWENDAL pasouse dandolle o volume…)
Gracias por aguantar o tostón!!!
Ata outra amigos!!!

5. espe - 24 de Xullo, 2006

en santiago volvese a facer a limonada, haberá que esperar para saber se vai ir mellor que en Ortigueira. Que asi sexa.

6. knit - 13 de Decembro, 2006

Mmm… Good post 🙂 Will watch your blog

7. marucca - 14 de Decembro, 2006

Mmm… Good post 🙂 Will watch your blog

8. maulstick - 14 de Decembro, 2006

Mmm… Good post 🙂 Will watch your blog

9. may - 14 de Decembro, 2006

Mmm… Good post 🙂 Will watch your blog

10. melie - 14 de Decembro, 2006

Mmm… Good post 🙂 Will watch your blog