CIRCUS BOEMLALA
In mijn gehele vervloekte rotleven had ik slechts één keer een echte job. Ik was een maand lang drummer in het circus Boemlala. En als drummer in het circus komt het er op aan op de juiste moment op de grote trom en de schijven te kloppen telkens als er iets spectaculairs gebeurt.
Maar ik was altijd te vroeg of laat met op mijn trommel en schijven te kloppen. Vooral die clown August die kon mij niet verdragen. Het is toch niet moeilijk Vos, sprak August: als ik over die lelijke aap struikel dan doet u tjingboem en dan moeten de mensen altijd lachen, simpeler kan niet. Ik zat gedurende de nummers immer te dromen over de liefde en mij de kop te breken over waar de liefde woonde en of de liefde bij God woonde en of God soms ooit aan mij dacht. En toen ik uit mijn dromen opschrikte lag die clown August al reeds een halve minuut te kronkelen over de vloer en mijn alsnog geuite tjingboem klonk als een donderslag bij heldere hemel. Eén keer in mijn carrière heb ik juist geklopt en dat was ook de reden van mijn ontslag als drummer in het circus. De vrouw van de directeur was een koorddanseres en ik zat om een of andere duistere reden toch op te letten en toen viel de vrouw van de directeur van haar koord, pardoes op de vloer en ik kon mij in een ogenblik van verstandsverbijstering nu toch niet inhouden en op het moment dat zij keihard de grond raakte weerklonk op een triomfantelijke manier tjingboem en daar kon de directeur niet mee lachen natuurlijk want zij had zich lelijk zeer gedaan en toen ben ik buiten gevlogen bij het circus en toen wist ik niet meer van welk hout pijlen maken en vervolgens ben ik dus popmuzikant geworden want dat kan iedereen, popmuzikant worden, dat is echt niet moeilijk.
Ik zei tegen Frankie want zo heette mijn maat in die
tijd. Ik zei, Frankie, zei ik: voor wij met onze popgroep beginnen hebben wij een goede naam nodig. Al de rest komt dan wel van zelf. Maakt u maar geen zorgen. Dank zij een goddelijke ingeving heb ik al een fantastische naam gevonden: Bill Tura en de afgebeten kloten. Dat zal er wel flink in hakken bij de mensen sprak ik.
Volgens mij is uw verstand gestoord, Vos, sprak Frankie . Ik heb de naam van onze popgroep vannacht gedroomd. Die naam zal luiden: Gimme some of that gesmolten brons.
Wat zegt u, gimme some of that gesmolten brons. Dat is inderdaad veel beter dan Bill Tura en de afgebeten kloten. Of wacht, neen, ik weet nog iets beters. Barbarossa den beul. Of neen, wacht. Artuurken en de roste grafdelvers, dat is nog beter. Of neen, echt waar, ik heb het gevonden: de verstandige Limburgers, dat is de beste.
Neen, zei Frankie: Croque monsieur en de salami’s, dat hebben de mensen graag, groepsnamen met voedsel erin. Vindt u het volgende dan niet beter qua Groepsnaam met voedsel, zei ik: De pannenkoeken met krabsalade, of neen, De frieten met confituur, of anders De boterkoeken met mayonaise. Dat is eigenlijk de beste: De Boterkoeken met mayonaise. Ik denk dat we daar toch moeten voor gaan, Frankie, vindt u niet. Dan vond ik gimme some of that gesmolten brons toch een stuk pakkender, zei Frankie.
Ik zei: neen, nu er zo over nadenk, die namen klinken allemaal alsof er teveel werd over nagedacht. We hebben iets spontaans nodig. Maar iets waar de mensen toch kunnen over nadenken. Bijvoorbeeld zoiets als: De rivieren van Hongarije. Klinkt dat niet goed op de radio: en dan nu de Rivieren van Hongarije met hun nieuwe single gimme some of that gesmolten brons, dat is een goede titel voor onze eerste single.
De verenigde Nazi’s dat vind ik ook wel mooi, sprak Frankie weer. Of misschien toch iets in de culinaire sfeer: cis pastis en commandant cognac. Of misschien nog beter iets in de botanische sfeer: Klimop en compagnie. Of neen: Flowers for breakfast. Neen, dan liever: Horses for dinner, zei ik. Ja, dat is een goede naam horses for dinner. Of anders misschien: dEUS en de ex machina’s.
Maar goed, uiteindelijk noemden, wij onszelf toch maar gewoon Frankie en Vos. Omdat dat nogal duidelijk is en ook omdat de zangers van de groep ook Frankie en Vos heetten.
Verder is er van die groep nooit iets geworden maar het is toch werkelijk fantastisch dat mensen zoals frankie en ik zich met van alles konden amuseren.
Comments are closed.