Het is geen fijne zin, maar hij klopt op dit moment. De afgelopen vijf weken heb ik in een immens grote spiegel gekeken, die mij haarfijn liet zien hoe ik in elkaar zit. Het ware spiegelbeeld kwam: eerlijk, hard, recht voor z’n raap en zonder medelijden. Het heeft me veel kracht, spanning en tranen gekost, maar het heeft me gelukkig ook heel veel opgeleverd.

De afgelopen vijf weken, tijdens mijn columnvakantie, ben ik ben bezig geweest met de voorbereidingen voor het Amsterdams Studenten Cabaret Festival. Dit om zo goed mogelijk voor de dag te komen en dat is mij redelijk gelukt. Een volgende keer zou ik het volkomen anders aanpakken, maar dit was mijn eerste keer dat ik aan een wedstrijd meedeed, dus ik wist niet beter.

Het festival heeft mij een heel leuk optreden gegeven. Ik stond in het Tobacco Theater voor honderdzestig mensen, en toen die hard om mijn grapjes gingen lachen gaf dat een heerlijk gevoel. Ook het spelen met een oor-zendermicrofoon was een heel toffe ervaring. Het eindoordeel van het publiek was dat een andere deelnemer doorging naar de finale in het Delamar Theater.

Voor de finale in het Delamar waren er drie plekken te vergeven. Naast mijn halve finale was er nog een andere halve finale die ook een finalist opleverde. Dus voor de finale was nog een plaatsje over en diegene kreeg van de organisatie de zogenaamde: ‘wildcard’. Met ingehouden hoop kreeg ik de dag erna de mededeling dat ook deze prijs niet naar mij zou gaan.

Natuurlijk baal ik hiervan. Maar het optreden van de andere deelnemer was gewoon beter en dat ik de wildcard niet kreeg was een kans van 1 op 4. C’est fucking ca.

Nu ik zo terugkijk op de afgelopen vijf weken is mijn grootste les geweest: “Eerlijkheid”.
Maar voornamelijk eerlijkheid naar mezelf. Ik begin mezelf steeds vaker af te vragen of ik handel vanuit mezelf of omdat ik handel om de ander zoveel mogelijk te pleasen.
“Je moet niet zo nadenken en piekeren! Laat het gewoon los! Waarom kijk je zo boos? Waarom zo onzeker? Je bent te lief!”
Dit wordt heel vaak tegen mij gezegd en ik heb me heel vaak afgevraagd waarom. Maar het lijkt alsof ik nu het antwoord weet: Eerlijkheid naar mezelf.

En die weg ben ik nu ingeslagen. Eerlijk zijn ten opzichte van mezelf, want:
– Piekeren, heeft heel veel te maken met ‘wat de ander ervan zou kunnen denken’.
– Wat kijk je boos, heeft heel veel te maken met ‘wat de ander ervan zou kunnen denken’.
– Onzeker zijn, heeft heel veel te maken met ‘wat de ander ervan zou kunnen denken’.
– Je bent te lief, heeft heel veel te maken met ‘wat de ander ervan zou kunnen denken’.

Als ik tegen mijzelf eerlijk ben dan boeien die teksten mij niet meer.
Mocht ik dan nog steeds te lief voor je zijn, dan snap ik dat je met die ‘te lief’ iets moet.
Zoen me dan, dat doet jou en mij goed.

Tot volgende week,

K.

Deel dit bericht