Ik vind het leuk om mezelf af en toe te prikkelen of op te peppen met zogenaamde zelfhulp-doe-boekjes. Van die boekjes waar je je heerlijk ik kan laten wegglijden naar de diepere betekenis van je leven. Of waar je vol spirit op zoek gaat naar je volgende doel.
Het begint vaak met de vraag: Als je nou mocht kiezen wat je het áller- állerliefste zou willen doen. Zonder de onmogelijkheden mee te laten wegen in die keuze, wat zou je dan opnoemen?
Moeilijke vraag hoor. Kom ik al snel terecht bij de diepere drijfveren: Wat is mijn passie, waar word ik nou gelukkig van? En dat zijn zoveel losse, kleine, grote dingen, daar kan ik zo één-twee-drie geen Superwens van breien.
Wat vind ik dan belangrijk? Dat wordt al iets minder abstract: geluk voor mijn gezin, maar natuurlijk voor alle mensen; gezondheid en veel enthousiasme in hun leven; de mogelijkheid om liefde te uiten en te ontvangen met respect voor elkander; vrijheid om te mogen zijn, wie we zijn; geen keurslijf; geen drempels van negativiteit of angsten.
Als ik dit allemaal opnoem, ziet het ernaar uit dat ik op zijn minst geestverruimende middelen moet gaan gebruiken om mezelf gelukkig te blijven voelen in de toekomst. Om maar niet te spreken van de stimulans die de rest van de familie dan moet krijgen voor hun geluksgevoel!
Ik doe dus vaak nog een poging: Wellicht een directere vraag: Wat wil ik nou écht: perfect om kunnen gaan met het NIETS meer moeten; alleen kiezen met mijn gevoel, de ratio gaat ‘een blokje om’; geen verantwoordelijkheden die me inflexibel maken; lekker een beetje flierefluitend door het leven.
Wat een heerlijk ongecompliceerd mens in een heerlijk ongecompliceerd leven zou ik zijn. Hoe langer ik dan in zo’n boekje schrijf, hoe gladder het voelt. Zo glad dat het eigenlijk niet meer tastbaar is. Een beetje te oppervlakkige gelukzaligheid.
Hoe langer ik er dan aan denk, hoe meer ik toch ook op zoek wil naar de rimpelingen in mijn leven en hoe daar mee om te gaan. Bijna hunkerend inmiddels naar de barstjes en scheurtjes die me lekker laten relativeren. Zo lijkt eigenlijk niks mooier dan je dagelijks kleine geluk naast de opgelopen averij van je verleden.
Blijft logisch toch? Je kunt veel minder scherp beleven hoe fijn en goed je het hebt, als je het niet kunt vergelijken met je diepere dalen.
Dus LEVE de problemen om te overwinnen. JOEPIE voor alle ongeluk en ongemak om je aan te spiegelen!
Ik vraag me meteen af, of ik geen gat in de markt heb gevonden: Zelfhulp-doe-boekje vol met opsommingen over je negatieve ervaringen. Om dan helemaal aan het einde van het boekje vast te mogen stellen dat het altijd nog slechter kan en je toekomst er eigenlijk heel rooskleurig uitziet zonder verdere ontwikkeling.
Bij het volgende zelfhulp-doe-boekje beantwoord ik de vraag: “Wat zou zou je écht willen?” eens lekker negatief. Wat zou ik nou écht NIET willen meemaken. En alles wat ik dan opschrijf (natuurlijk onwaarschijnlijk erg, ik heb een grote fantasie) ga ik me dan vervolgens voorstellen. Om daarna heerlijk achterover te gaan hangen in mijn luie stoel, genietend van het feit, dat ik dát gelukkig allemaal niet meemaak.
Tis een manier, maar ik ga het concept toch maar niet in de markt zetten. Ik houd het bij de positieve aanpak: De situatie bekijken of voelen vanuit mezelf als ongelooflijke GELUKSVOGEL.
De wereld ziet er heel anders uit door die bril. Een situatie of probleem gezien vanuit de ogen van een ras-pechvogel (ik ben degene waar altijd, álles mis mee gaat en nu dus ook, wat verschrikkelijk, hoe los ik dít nu weer op) voelt ineens 180 graden anders als ultieme geluksvogel (ik als zondagskind voor het geluk geboren, ik weet zeker dat er zo direct wel een oplossing komt, tot die tijd even niet te druk maken).
eefdingen 
Reacties vind ik leuk. Je e-mailadres wordt niet getoond