Zaanstad heeft een grote aantrekkingskracht op toeristen en dat is niet zo verwonderlijk. Er is veel leuks te zien, van De Zaanse Schans in het noorden tot het Tsaar Peterhuisje in het zuiden. Met langs die route schitterende pakhuizen, bijzondere fabrieken en pittoreske huisjes. En natuurlijk de Zaan. Meestal let ik er niet zo op, sjees erlangs op de fiets op weg om een boodschap te doen. Soms stel ik me op als toerist en zie dan bijzondere dingen. Laatst keek ik door de ogen van drie kleine toeristjes: de kleinkinderen.
Toen zij in de herfstvakantie bij mij logeerden, belandden we in een gedeelte van Zaandam waar ik niet meer zo vaak kom: de Russische buurt. Hier vind je, aan de Krimp, het Tsaar Peterhuisje dat in een soort van glazen stolp te bezichtigen valt. Omdat het maandag was zat het hek potdicht, jammer genoeg. Ook de buitenkant is al mooi, maar het bekijken van het piepkleine huisje waar die reus van een Tsaar ooit overnachtte leek hen zo leuk, dat het op ons verlanglijstje is gezet. Het bordje met Cyrillisch schrift naast de deur trok vooral de aandacht van de twee jongens: ze konden het ‘gewoon lezen’ en probeerden het woord voor ‘dinsdag’ fonetisch in hun geheugen te prenten.
Van De Krimp liepen we richting Zaan. (Dat wil zeggen: ik liep, zij renden!) Het is een mooi oud buurtje. En hoewel er hier en daar onvermijdelijk nieuwbouw ontstaat, is de sfeer niet verpest en kun je je met gemak voorstellen dat zo’n belangrijke Rus hier heeft rondgelopen.
Gewend als de kinderen zijn aan het kleine slootje voor mijn deur, vonden ze het uitzicht over de brede Voorzaan fascinerend. De grijsblauwe wolkenlucht boven spiegelend water, huisjes van de Prins Hendrikkade in de verte, de aangemeerde schepen: het leek wel een schilderij.
Wie hier ook van genoot, maar dan bijna anderhalve eeuw geleden was degene die er ook daadwerkelijk een schilderij van maakte: Monet. In 1871 verbleef deze beroemde Franse schilder vier maanden in de Zaanstreek. En in die periode (van 2 juni tot 8 oktober) maakte hij vijfentwintig schilderijen. Hij was enthousiast over “de verrukkelijke boten, de molens en de kleuren van de huizen”.
We vervolgden onze wandeling over de Hogendijk en bewonderden Het Blauwe Huis, dat door Monet vereeuwigd werd. Je kunt de knalblauwe muur onmogelijk missen. Prachtig vonden de kinderen het. Later kwamen we er achter dat dit Monets lievelingsschilderij was: waarschijnlijk omdat dit het enige werk is waarop hij zijn vrouw en zoontje heeft afgebeeld.
En er lag nog een verrassing op ons te wachten. Niet ver daar vandaan ontdekten we, achter met doeken bespannen hekken, de Moestuin van Monet.
Voordat we afdaalden naar deze oase van rust, bekeken we de reusachtig afgedrukte schilderijen en lazen we de recepten. Het sprak enorm tot hun verbeelding; het gaf ze het gevoel dat ze de schilder een beetje leerden kennen.
Daarna liepen we door het poortje de trap af naar het terrein tussen Hogendijk en Krimp. Hier is door buurtbewoners een fantastische tuin gecreëerd: grote bakken met groenten, vruchten, kruiden en bloemen.
Bieten en prei, boerenkool, salie, lavas, tomaten, aardbeien, frambozen. Een klein ‘blauw huisje’ met boeken, die je gratis mee kunt nemen. Een regenwatercontainer met kraan. En interessante weetjes over Monet, die uit de losse hand op de bakken geschilderd zijn. Gezellige zitjes. De Zaanse Dichterskring heeft gezorgd voor bijpassende gedichten, die her en der in de tuin zijn opgehangen.
Als klap op de vuurpijl een heuse datsja, waardoor we weer in Russische sferen werden gebracht.
Even voorbij dit ‘Russische’ buitenhuisje verlieten we de tuin. Voor vandaag genoeg gezien. Na een groet aan Tsaar Peter op zijn sokkel, midden op de Dam en de belofte om nog eens terug te komen, togen we weer naar huis.
Het was een welbestede, gezellige, leerzame middag. En ik dank de jongens en de kleine meid dat ik met ze mee mocht op een ontdekkingstochtje door mijn eigen stad.
Wat leuk. En zo gezellig met je kleinkinderen. Ja, onze streek wordt op veel punten mooier en mooier. De vele beplantte rotondes, het Guisveld, de architectuur met de grote knipoog naar het verleden. Ooit zijn we misschien weer terug waar we ooit zijn begonnen.
Ja Narda, het gaat redelijk de goede kant op met Zaanstad. Het wordt nog eens wat!
Wat mooi Corja, wat hebben jullie samen genoten.
Een dag/vakantie met een gouden randje 🙂
Zeker Laura. En daarna thuis ook nog aan de pannenkoeken! 🙂
O hmm heerlijk pannekoeken smaakt extra lekker als je in de buitenlucht bent geweest, vind ik tenminste 🙂
Freundliche Grüße, Wolfgang
Herzliche Grüsze zurück! Corja
Eén van de mooiste dingen is inderdaad om door de ogen van je kleinkinderen mee te mogen kijken. Tot m’n schande moet ik zeggen dat ik het gebied waar je het over hebt helemaal niet ken, nooit bezocht.Niet mét en niet zonder kinderen of kleinkinderen. Misschien krijg ik nog een herkansing met de achterkleinkinderen;-)
Zeker de moeite waard, Riet. Ook zonder klein grut. 😉
He, dat ken ik, dit jaar nog geweest. Blew vond het ook prachtig! Ja, en dat huisje met de boeken, zoals in het buitenland. Ruw en onbeholpen en lief.
Wat leuk, Blew, je kent het! Dus je loopt niet alleen maar langs het strand?! 🙂
Blewbird heeft ook ‘binnenlandse’ verplichtingen (die soms wel en soms niet op het blog komen). Ik vond Zaandam erg boeiend.
Wat heb je er weer een gezellig, leerzaam blog van gemaakt en wat hebben je kleinkinderen een fijne oma die ze dat laat zien!
Dank je, Hennie. Jouw tijd komt nog! 🙂
Wat een fijn en leerzaam blog, ik wandelde met jullie mee. Het is een prachtig stekkie waar je woont.
Ik heb dit gebied wel verfoeid. Maar het wordt beter en er zijn steeds meer mensen met goede en leuke initiatieven, gelukkig.
Wat een mooi en interessant verslag! Het is waar, als je ergens een poosje woont zie je je eigen (leuke) omgeving niet meer. Dan is zo’n ontdekkingsreis een cadeautje!
Ja, zo ervaar ik het ook, een cadeautje. Zo leuk om met die kleintjes van dit soort kleine, culturele uitstapjes te maken. Maar we zijn ook nog bij de speelgoedwinkel geweest, hoor. 😉
Ja, dat was weer een leuk en leerzaam uitje voor de kinderen. En waarom ben ik niet verbaasd dat die jongens het Cyrillisch schrift ‘gewoon konden lezen’? Hahaha!