Σαν σήμερα 17 Οκτωβρίου

Διεθνής ημέρα για την εξάλειψη της φτώχειας.
Θέμα του 2019: Ενεργώντας Μαζί για την Ενδυνάμωση των Παιδιών, των Οικογενειών τους και των Κοινοτήτων τους για να σταματήσουν τη Φτώχεια.

Κοίταξε πόσο εύκολο ήταν και δεν το είχε σκεφτεί κανείς μέχρι σήμερα. Καλού κακού όμως ας μας κάνει ο ΟΗΕ μια επίδειξη πριν ψωνίσουμε. Ένα demo ρε παιδάκι μου. Πως σταματάει; Έχει φρένα; Μην πάρουμε τίποτε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Είναι τίμιος και σοβαρός αυτός οργανισμός, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να βουλώσουν επιτέλους τα στόματα κάποιων που λένε ότι ανθρώπους, κοινωνίες και ολόκληρους λαούς τους καταδικάζουν στην φτώχεια κάποια κέντρα πλουτισμού των ολίγων που κάθε χρόνο γίνονται με αυτό τον τρόπο όλο και πλουσιότεροι.

1797: Υπογράφεται μεταξύ Γαλλίας και Αυστρίας η συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο. Με αυτή παραχωρούνται από την ηττημένη Αυστρία στη νικήτρια Γαλλία του Μ. Ναπολέοντα τα περισσότερα εδάφη της Βενετίας και το μεγαλύτερο μέρος της Βόρειας Ιταλίας. Υπήρξαν και άλλες μικρότερης σημασίας τροποποιήσεις συνόρων και αρκετά εδάφη άλλαξαν χέρια ιδιοκτητών. Το σημαντικό για την Ελλάδα ήταν οι Ελληνικές κτήσεις της Βενετίας που περιήλθαν στην Γαλλία. Ήταν τα Ιόνια νησιά και η Πρέβεζα. Για την Πρέβεζα αυτό το γεγονός αποδείχθηκε καταστροφικό. Ο φιλόδοξος Αλή Πασάς δεν είδε με καλό μάτι αυτή την αλλαγή φρουράς. Ένα χρόνο μετά επιτέθηκε με 7.000 Τουρκαλβανούς κατά της φρουράς των 280 Γρεναδιέρων και αφού τους σκότωσε προχώρησε στην πόλη διαλύοντας ότι έβρισκε μπροστά του, έμψυχο ή άψυχο. Το γεγονός έμεινε στην Ιστορία σαν «Ο χαλασμός της Πρέβεζας«. Τα Ιόνια νησιά περιήλθαν το 1799, μετά από τετράμηνη πολιορκία στον έλεγχο της Ρωσίας και Τουρκίας που την έκαναν ημιαυτόνομη περιοχή με πρώτο κυβερνήτη τον Ιωάννη Καποδίστρια. Μετά την νίκη του Μ. Ναπολέοντα στο Άουστερλιτς το 1805 επανήλθε σε ισχύ η Συνθήκη και τα νησιά ξαναπέρασαν στην δικαιοδοσία των Γάλλων, που κατάργησαν την αυτονομία τους.
Μέρος της Συνθήκης και όλα τα μυστικά άρθρα υπάρχουν εδώ.

1849: Πεθαίνει σε ηλικία 39 ετών* ο Πολωνός συνθέτης και βιρτουόζος πιανίστας Φρεντερίκ Σοπέν (Frédéric François Chopin). Σχεδόν το σύνολο των έργων του είναι για σόλο πιάνο, με τον ρομαντισμό να κυριαρχεί απόλυτα.

Nocturnes.

Επικήδειο εμβατήριο (Marche Funèbre).

Waltz «Valse Brilliante» No.2 σε A ελάσσονα, Op. 34. Εκτέλεση Arthur Rubinstein.

Waltz Op. 64 No. 2, σε C δίεση ελάσσονα.

* Η αιτία θανάτου του είχε παραμείνει άγνωστη μέχρι το 2014 που έγινε εξέταση της καρδιάς του η οποία είχε διατηρηθεί σε αλκοολούχο διάλυμα. Το 2017 δημοσιοποιήθηκε το πόρισμα της έρευνας. Πέθανε από περικαρδίτιδα που προκλήθηκε από χρόνια φυματίωση.

1915: Γενιέται ο Arthur Miller (†10.02.2005, 90 ετών). Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος. Κυνηγήθηκε στην Αμερική την εποχή του Μακαρθισμού σαν κομμουνιστής και αποκλείσθηκε από κάθε παραγωγή. Τα έργα του απαγορεύτηκαν στην Σοβιετική Ένωση γιατί είχε πάρει το μέρος των διαφωνούντων, αλλά στο τέλος αυτό που έμεινε στο κόσμο από την θεατρική παραγωγή της σύγχρονης Αμερικής ήταν το έργο του Άρθουρ Μίλερ. Γνωστότερα έργα του ο θάνατος του εμποράκου, οι αταίριαστοι που πρωταγωνιστούσε η τότε σύζυγός του Μαίριλιν Μονρόε, το θεατρικό «Μετά την πτώση» που σηματοδότησε την επανασύνδεση με τον προσωπικό του φίλο Ελία Καζάν. Τον θάνατο του εμποράκου μετέφερε στη TV ο Dustin Hofman και στη πρώτη του προβολή το είδε ένα κοινό 25 εκατομμυρίων θεατών.

1941: Αρχίζει το ολοκαύτωμα στην ηπειρωτική Ελλάδα. Τα χωριά Άνω και Κάτω Κερδύλια Σερρών (κοντά στην Αμφίπολη), πυρπολούνται και οι κάτοικοί τους 230 άνδρες από 16 έως 60 ετών εκτελούνται. Όλοι θάβονται σε έναν τάφο από τους συγχωριανούς τους που τους κράτησαν ζωντανούς οι Γερμανοί για τον συγκεκριμένο σκοπό. Οι Γερμανική Διοίκηση της Θεσσαλονίκης βγάζει, ανακοίνωση για το τι και για ποιο λόγο έγινε. Οι εκτελεσθέντες ήταν αποδεδειγμένα μέλη κομμουνιστικών συμμοριών που λήστευαν και σκότωναν ανθρώπους, Έλληνες και Γερμανούς, σύμφωνα με την «προανάκριση*» που είχαν κάνει. Αυτή ήταν η συνηθισμένη δικαιολογία για την μεγαλύτερη σφαγή πληθυσμού στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε ποσοστό είχαμε τις μεγαλύτερες απώλειες από κάθε άλλο λαό. Τα χωριά δεν ξανακατοικήθηκαν. Οι κάτοικοι που γλύτωσαν, φτιάξανε το 1955 το χωριό των Νέων Κερδυλίων.
*Στην συγκεκριμένη περίπτωση η αφορμή, πιθανόν και η αιτία ήταν ο προδότης Δημήτρης Κίκηρας. Είχε κάνει αποτυχημένη απόπειρα να ληστέψει το μοναστήρι του Αγ. Δημητρίου. Ο ληστής συνελήφθη και έδωσε τα ονόματα ανταρτών και συγγενών τους από τα Κερδύλια.

1945: Παραιτείται για δεύτερη φορά η κυβέρνηση Πέτρου Βούλγαρη και σχηματίζεται, αντισυνταγματικά, κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον ήδη αντιβασιλέα Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό. Θα διαρκέσει δυο εβδομάδες για να την διαδεχθεί βραχύβια πάλι κυβέρνηση υπό τον Π. Κανελλόπουλο.

1961: Η Γαλλική αστυνομία ανοίγει πυρ εναντίον μιας ειρηνικής διαδήλωσης 40.000 Αλγερινών στο Παρίσι. Η διαταγή δόθηκε από τον διοικητή της αστυνομίας του Παρισιού Μωρίς Παπόν. Δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για τον αριθμό των θυμάτων. Ανάλογα την κομματική ταυτότητα του κάθε ιστορικού οι νεκροί ήταν από 70 έως 400. Συνελήφθησαν πάνω από 10.000, πολλοί από τους οποίους βασανίστηκαν. Ο Παπόν έγινε πολιτικός, επιχειρηματίας, βουλευτής επί Ντε Γκολ, υπουργός επί Ζισκάρ Ντ’Εσταίν μέχρι και το 1981. Η Αλγερία απέκτησε την ανεξαρτησία της από την Γαλλία το 1962. Ξαφνικά, το 1981, έσκασε η μεγάλη «βόμβα». Ιστορικοί, κυνηγοί Ναζί και διάφοροι δημοσιογραφικοί κύκλοι «ανακάλυψαν» μετά από 40 χρόνια ότι ο Παπόν ήταν από το 1940 στέλεχος της κυβέρνησης λογοδοτών του Πεταίν και είχε φτάσει μέχρι αντιπρόεδρος. Μέσα από τις αρμοδιότητές του συνεργαζόταν με τις Γερμανικές αρχές για την συγκέντρωση και αποστολή των Εβραίων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τον παρέπεμψαν σε δίκη το 1997, σε ηλικία 87 ετών και τον καταδίκασαν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, που είχε κάνει, κατά την διάρκεια της κατοχής, στην Γαλλία. Για την σφαγή του Παρισιού από την επίσημη πολιτεία δεν υπήρξε μέχρι το 2012 καμία αναφορά. Ο Δήμος του Παρισιού αναγνώρισε τη σφαγή τοποθετώντας αναμνηστική πλάκα στη γέφυρα του Αγίου Μιχαήλ το 2001. Την 17η Οκτωβρίου 2012 ο Πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολλάντ παραδέχθηκε την σφαγή.