Pingpong Way…

โรงแรม C-2 ที่ผมพัก ห่างจาก Casa สองสถานี ใช้เวลานั่งรถแป๊บเดียว แต่ ใช้เวลาเดินมาสถานี นานกว่า .. ส่วน Casa นั้น ใกล้สถานีมาก เรียกว่า ตดไม่ทันหายเหม็นก็ถึงแล้ว

แต่ราคาก็ต่างกันคนละเรื่อง เลยครับ ทั้งๆ ที่ขนาดห้องพอๆ กัน

ตอนที่นัดกันนั้น ผมไม่ทราบหรอกว่า จะมาทานโจ๊กกัน ทราบแต่ว่า เจอกัน 8:30 ผมก็กะเวลาตรงเป๊ะ

ตอน 8;25 พี่ปุ๊ก เจ้าถิ่น text ผ่าน line มา ว่าอยู่ไหน ..

“On the way ” ผมตอบสั้นๆ หมายความว่า อยู่ระหว่างทาง
“เหมือนกัน” พี่ปุ๊กตอบ .. แต่คำว่าเหมือนกันของพี่ปุ๊ก นี่ผมว่าไม่เหมือน เพราะ สุดท้าย พี่ปุ๊ก โทรมาตอน 9:15 เลยเวลานัดไป 45 นาที บอกว่า

“พี่นั่งเลยสถานี ไปทานกันก่อนเลย เดี๋ยวตามไป เจอกัน หน้าร้าน โจ๊ก” ชี โทรผ่าน line มา

“ร้านไหนล่ะพี่ .. ” ผมถาม

“พี่จำชื่อร้านไม่ได้ อยู่ใกล้ๆ โรงแรมนั่นแหล่ะ ” พี่ปุ๊กบอก

ผมเปิด foursquare (app หาร้านของกิน ที่เที่ยว) กดปุ่ม อาหารเช้า รายการร้านขึ้นมาให้พรึ่บ

ผม copy หน้าจอ ส่่งให้พี่ปุ๊ก ดู จะถามว่าร้านไหน

“พี่จำชื่อร้านไม่ได้ อยู่ใกล้ๆ โรงแรมนั่นแหล่ะ ” พี่ปุ๊กบอก (นี่ผม copy ประโยคข้างบนมาเลย เพราะ เธอพูดเหมือนเดิมเป๊ะ)

ผมถาม พี่ปิ พี่ปิ ก็ไม่รู้จักร้าน ผมเลยเดินไปถาม พนักงานโรงแรม เธอ ชี้ทางไป โดย ออกจากโรงแรมแล้ว เลี้ยวซ้าย ไปนิดเดียวก็ถึง

9:30 พี่ปุ๊ก โทรมาอีก ..

“ป๋องอยู่ไหน นี่ พี่อยู่หน้าร้านแล้ว … ” ผมบอกไป ว่าอยู่ที่โรงแรม แต่ ไปร้านไม่ถูก

“้ร้านอยู่ใกล้ๆ โรงแรมเนี่ย ” พี่ปุ๊กบอก

“ออกจากโรงแรมเลี้ยวซ็าย หรือ เลี้ยวขวาครับ ” ผมถาม

“เลี้ยวขวา” พี่ปุ๊กบอก ..

“อันไหน มือขวา อันไหน มือซ้าย พี่ปุ๊กไม่งงนะ .. ” ผมถามไป เพราะ เคยมี คนงงกับ ด้านของตัวเองมา

“ไม่งง จ๊ะไม่งง” พี่ปุ๊ก บอก

ผมออกจากโรงแรม เลี้ยวขวาดังว่า เดินไปพักนึง ต้องข้ามถนน ชักเอะใจ กด line หาพี่ปุ๊ก

“พี่ปุ๊กครับ ตอนออกจากโรงแรม แล้วเลี้ยวขวาน่ะ พี่หันหน้า หรือ หันหลัง ให้โรงแรมครับ . ”

พี่ปุ๊ก เงียบไปพักนึง ก่อนจะตอบว่า “หันหน้า”

ผมว่าแล้ววววว

สรุปว่า วันนั้น ไปถึงร้าน โจ๊ก สายไป หนึ่งชั่วโมง แถมไม่ได้กิน เพราะคิวรอหน้าร้านยาวเหยียด ถ้าต่อคิว มีสิทธิจะตกเรือได้ .. เพราะโปรแกรมต่อไป เราจะข้ามไป มาเก๊า กันครับ

‪#‎pingpongbackpack‬